Komentarz do Ewangelii, 12 września 2020

Z Ewangelii na dziś: „Czemu to wzywacie Mnie: »Panie, Panie!«, a nie czynicie tego, co mówię? Pokażę wam, do kogo podobny jest każdy, kto przychodzi do Mnie, słucha słów moich i wypełnia je. Podobny jest do człowieka, który buduje dom: wkopał się głęboko i fundament założył na skale. Gdy przyszła powódź, wezbrana rzeka uderzyła w ten dom, ale nie zdołała go naruszyć, ponieważ był dobrze zbudowany. Lecz ten, kto usłyszał, a nie wypełnił, podobny jest do człowieka, który zbudował dom na ziemi bez fundamentu. Gdy rzeka uderzyła w niego, od razu runął, a ruina owego domu była wielka” (Łk 6, 45-49). 

 

Tu jako chrześcijanie stajemy się często niewiarygodni. Deklaracje chrześcijaństwa, wyrażane słowem czy przez chodzenie na liturgie bywa, że nie mają pokrycia w sposobie życia. Jesteśmy zachwyceni Jezusem (co jest dobre), ale nie idziemy krok dalej, nie żyjemy Jego nauką, jakbyśmy uznawali, że tak po prostu się nie da. Starajmy się budować silne chrześcijaństwo, które nie tylko jest zachwycone Jezusem, deklarujące przynależność do Niego, ale też zmagające się ze słabościami i grzechami, zaangażowane w zmianę świata na lepszy, żyjące dzień po dniu Jego nauką.

Zobacz także