Komentarz do Ewangelii, 15 lutego 2022

Z Ewangelii na dziś: „Uczniowie Jezusa zapomnieli zabrać chleby i tylko jeden chleb mieli z sobą w łodzi. Wtedy im przykazał: »Uważajcie, strzeżcie się kwasu faryzeuszów i kwasu Heroda!«. A oni zaczęli rozprawiać między sobą o tym, że nie mają chlebów. Jezus zauważył to i rzekł do nich: »Czemu rozprawiacie o tym, że nie macie chlebów? Jeszcze nie pojmujecie i nie rozumiecie, tak otępiałe są wasze umysły? Mając oczy, nie widzicie; mając uszy, nie słyszycie? Nie pamiętacie, ile zebraliście koszów pełnych ułomków, kiedy połamałem pięć chlebów dla pięciu tysięcy?«. Odpowiedzieli Mu: »Dwanaście«. »A kiedy połamałem siedem chlebów dla czterech tysięcy, ile zebraliście koszów pełnych ułomków?«. Odpowiedzieli: »Siedem«. I rzekł im: »Jeszcze nie rozumiecie?«” (Mk 8, 14-21). 

Uczniowie przeżywają kryzys wiary. Nie wiedzą, jak nakarmić ludzi słuchających Jezusa, bo nie zorganizowali jedzenia. Zapomnieli, że przecież nie są sami, a może nie wierzą w to, że Jezus z Nazaretu, jak poprzednim razem nakarmił tłumy, teraz tak samo może zrobić. Jezus ich pyta: „Jeszcze nie rozumiecie?” – co kilka chwil, aż do naszej śmierci, Jezus mógłby i do nas tak mówić. Wstydzę się tego, ale często też „nie rozumiem”, dlaczego coś się wydarza w moim życiu, czemu nie potrafię sobie z czymś poradzić, czemu nie dzieje się tak jak wymyśliłem – i się buntuję. Jako chrześcijanie – jak pisze kard. Krajewski – zjedliśmy już kilogramy Ciała Jezusa, czasem więcej niż sami ważymy. Pozwólmy Mu więc w końcu kierować nami. Pozwólmy, aby układał życie, przemieniał, korzystał z naszych serc, umysłu, rąk, nóg (z nas całych)… Proszę Boga, aby posługiwał się nami jak uczniami z Ewangelii, aby dawał nam wiarę w to, że nie jesteśmy sami, że z Nim mogą i w naszym życiu, a przez nas i w życiu innych, dziać się zaskakujące, ewangeliczne wydarzenia. 

Zobacz także