Komentarz do Ewangelii, 16 stycznia 2024

Z Ewangelii na dziś: „Pewnego razu, gdy Jezus przechodził w szabat wśród zbóż, uczniowie Jego zaczęli po drodze zrywać kłosy. Na to faryzeusze rzekli do Niego: «Patrz, czemu oni robią w szabat to, czego nie wolno?». On im odpowiedział: «Czy nigdy nie czytaliście, co uczynił Dawid, kiedy znalazł się w potrzebie, i był głodny on i jego towarzysze? Jak wszedł do domu Bożego za Abiatara, najwyższego kapłana, i jadł chleby pokładne, które tylko kapłanom jeść wolno; i dał również swoim towarzyszom». I dodał: «To szabat został ustanowiony dla człowieka, a nie człowiek dla szabatu. Zatem Syn Człowieczy jest panem szabatu»” (Mk 2,23-28). 

Będzie trochę z historii judaizmu. Do czasu narodzin Chrystusa Żydzi ustanowili 613 kolejnych przykazań, dokładając je do tych ustanowionych przez Boga: dekalogu i przykazań miłości. Zrobili to z miłości do Boga, aby mieć pewność, że dzięki nim ich życie będzie Najwyższemu na pewno się podobało. Były tak szczegółowe, że regulowały nawet to, z kim można rozmawiać, jak obmywać ręce, ile kroków można przejść w szabat, komu pożyczać pieniądze i na jakich zasadach, a komu nie, co jeść… W tym skoncentrowaniu na ustanowionych przez siebie przykazaniach niektórzy zapominali o tych najważniejszych – danych przez Boga: o przykazaniach miłości, o dekalogu. Mistrz z Nazaretu przypomina, że one są najważniejsze, że to po życiu nimi powinno się nas – chrześcijan – rozpoznawać. 

Zobacz także