Komentarz do Ewangelii, 17 stycznia 2023

Z Ewangelii na dziś: „Pewnego razu, gdy Jezus przechodził w szabat pośród zbóż, uczniowie Jego zaczęli po drodze zrywać kłosy. Na to faryzeusze mówili do Niego: «Patrz, czemu oni czynią w szabat to, czego nie wolno?». On im odpowiedział: «Czy nigdy nie czytaliście, co uczynił Dawid, kiedy znalazł się w potrzebie i poczuł głód, on i jego towarzysze? Jak wszedł do domu Bożego za Abiatara, najwyższego kapłana, i jadł chleby pokładne, które tylko kapłanom jeść wolno; i dał również swoim towarzyszom». I dodał: «To szabat został ustanowiony dla człowieka, a nie człowiek dla szabatu. Zatem Syn Człowieczy jest Panem także szabatu»” (Mk 2, 23-28). 

Będzie trochę z historii judaizmu. Do czasu narodzin Chrystusa Żydzi ustanowili 613 kolejnych przykazań. dokładając je do tych ustanowionych przez Boga: dekalogu i przykazań miłości. Były tak szczegółowe, że regulowały nawet to, z kim można rozmawiać, jak obmywać ręce, ile kroków można przejść w szabat, komu pożyczać pieniądze i na jakich zasadach, a komu nie, co jeść itd. Mieli dobre intencje. Chcieli tak uregulować swój sposób życia, aby na pewno podobał się Bogu. W tym skoncentrowaniu na ustanowionych przez siebie przykazaniach niektórzy zapominali o tych najważniejszych danych przez Boga. Mistrz z Nazaretu jasno pokazuje, że one są najważniejsze, że to po życiu nimi powinno się nas rozpoznawać. 

Zobacz także