Komentarz do Ewangelii, 19 kwietnia 2025 (wigilia paschalna)

Z Ewangelii liturgii paschalnej: „W pierwszy dzień tygodnia niewiasty poszły skoro świt do grobu, niosąc przygotowane wonności. Kamień zastały odsunięty od grobu. A skoro weszły, nie znalazły ciała Pana Jezusa. Gdy wobec tego były bezradne, nagle stanęło przed nimi dwóch mężczyzn w lśniących szatach. Przestraszone, pochyliły twarze ku ziemi, lecz tamci rzekli do nich: «Dlaczego szukacie żyjącego wśród umarłych? Nie ma Go tutaj; zmartwychwstał. Przypomnijcie sobie, jak wam mówił, będąc jeszcze w Galilei: ‘Syn Człowieczy musi być wydany w ręce grzeszników i ukrzyżowany, lecz trzeciego dnia zmartwychwstanie’». Wtedy przypomniały sobie Jego słowa, wróciwszy zaś od grobu, oznajmiły to wszystko Jedenastu i wszystkim pozostałym. A były to: Maria Magdalena, Joanna i Maria, matka Jakuba; i inne z nimi opowiadały to apostołom. Lecz słowa te wydały im się czczą gadaniną i nie dali im wiary. Jednakże Piotr wybrał się i przybiegł do grobu; schyliwszy się, ujrzał same tylko płótna. I wrócił do siebie, dziwiąc się temu, co się stało” (Łk 24,1-12). 

W końcu. Dziś „to jest ta noc”, w trakcie której mało się śpi. Najważniejsza noc w roku – noc paschalna. Świętowanie wydarzenia Paschy Jezusa, czyli przejścia ze śmierci do życia, wzrusza. Nadaje sens chrześcijaństwu. Pokazuje, jak mamy przechodzić, z pomocą Zmartwychwstałego, z własnych „śmierci” i „ciemności”: grzechów, ograniczeń, kompleksów, niewiary we własne umiejętności, słabości czy niemożności – do życia, do światła, którym jest Zmartwychwstały. Chrześcijanie to przecież ludzie Paschy – Wielkanocy. Ludzie żyjący od zmartwychwstania do zmartwychwstania. Ludzie żyjący zmartwychwstaniem Mistrza i swoimi małymi „zmartwychwstaniami”. Kobiety – Maria Magdalena, druga Maria matka Jakuba, Joanna i inne niewymienione z imienia – pierwsze niosły nowinę o Zmartwychwstałym. To zadanie i dla nas. Dzień po dniu nieść nowinę o zmartwychwstaniu Chrystusa i swoim własnym do wszystkich, bez wyjątku. 

Zobacz także