Komentarz do Ewangelii, 2 czerwca 2024

Z Ewangelii na dziś: „Pewnego razu, gdy Jezus przechodził w szabat pośród zbóż, uczniowie Jego zaczęli po drodze zrywać kłosy. Na to faryzeusze mówili do Niego: «Patrz, czemu oni czynią w szabat to, czego nie wolno?». On im odpowiedział: «Czy nigdy nie czytaliście, co uczynił Dawid, kiedy znalazł się w potrzebie i poczuł głód, on i jego towarzysze? Jak wszedł do domu Bożego za Abiatara, najwyższego kapłana, i jadł chleby pokładne, które tylko kapłanom jeść wolno; i dał również swoim towarzyszom». I dodał: «To szabat został ustanowiony dla człowieka, a nie człowiek dla szabatu. Zatem Syn Człowieczy jest Panem także szabatu». Wszedł znowu do synagogi. Był tam człowiek, który miał uschniętą rękę. A śledzili Go, czy uzdrowi go w szabat, żeby Go oskarżyć. On zaś rzekł do człowieka z uschłą ręką: «Podnieś się na środek!». A do nich powiedział: «Co wolno w szabat: uczynić coś dobrego, czy coś złego? Życie uratować czy zabić?». Lecz oni milczeli. Wtedy spojrzawszy na nich dokoła z gniewem, zasmucony z powodu zatwardziałości ich serc, rzekł do człowieka: «Wyciągnij rękę!». Wyciągnął, i ręka jego stała się znów zdrowa. A faryzeusze wyszli i ze zwolennikami Heroda zaraz się naradzali przeciwko Niemu, w jaki sposób Go zgładzić” (Mk 2,23 – 3, 6). 

Będzie trochę z historii judaizmu – bardzo ważny jest tu ten kontekst. Do czasu narodzin Chrystusa Żydzi ustanowili 613 kolejnych przykazań, dokładając je do tych ustanowionych przez Boga: dekalogu i przykazań miłości. Były tak szczegółowe, że regulowały nawet to, z kim można rozmawiać, jak obmywać ręce, ile kroków można przejść w szabat, komu pożyczać pieniądze i na jakich zasadach, a komu nie, co jeść itd. Mieli dobre intencje. Chcieli tak uregulować swój sposób życia, aby na pewno podobał się Bogu. W tym skoncentrowaniu się na ustanowionych przez siebie przykazaniach niektórzy zapominali o tych najważniejszych – danych przez Boga. Mistrz z Nazaretu, uzdrawiając w szabes w środku synagogi chorego człowieka, czy pozwalając, aby w szabes jego uczniowie zbierali kłosy i je jedli – łamie przykazania ustanowione przez ludzi, jasno pokazując, że najważniejsze są te ustanowione przez Boga, że to po życiu nimi powinno się nas, chrześcijan, rozpoznawać. 

Zobacz także