Komentarz do Ewangelii, 2 października 2024

Z Ewangelii na dziś: „W tym czasie uczniowie przystąpili do Jezusa z zapytaniem: «Kto właściwie jest największy w królestwie niebieskim?». On przywołał dziecko, postawił je przed nimi i rzekł: «Zaprawdę, powiadam wam: Jeśli się nie odmienicie i nie staniecie jak dzieci, nie wejdziecie do królestwa niebieskiego. Kto się więc uniży jak to dziecko, ten jest największy w królestwie niebieskim. I kto by przyjął jedno takie dziecko w imię moje, Mnie przyjmuje. Strzeżcie się, żebyście nie gardzili żadnym z tych małych; albowiem powiadam wam: Aniołowie ich w niebie wpatrują się zawsze w oblicze Ojca mojego, który jest w niebie»” (Mt 18,1-5.10). 

Wspomnienie Aniołów Stróżów. Każdy z nas ma takiego opiekuna. Są sługami i wysłannikami Boga, mają nas prowadzić do życia w Bogu (KKK 328-330; 335-336). Trzeba przyznać, że mają z nami wiele pracy (przynajmniej ze mną), z apostołami również miały. Uczniowie zapytali konkretnie, jak ludzie ciężkiej pracy, bez owijania w bawełnę: kto będzie największy w królestwie niebieskim, kto z nas będzie miał największa władzę? To pokłosie ich sporu o to, który z nich jest najważniejszy/największy. Ich postawa pokazuje, jak niewiele zrozumieli z otrzymanych nauk. Mistrz z Nazaretu odpowiada zaskakującym obrazem dziecka. Dziecko ma umysł otwarty na nowości, a „uniżenie” (gr. tapeinosei) z Ewangelii można też przetłumaczyć jako „otwarcie umysłu” na Słowo Boże czy otaczający nas świat. Jako Jego uczniowie miejmy umysły otwarte, chłonne na Ewangelię, niezablokowane naszym „wiem lepiej” – czyli pychą. To też może być podpowiedź dla naszego chrześcijaństwa. Niech charakteryzuje nas nie spór o władzę, sukces, pierwszeństwo, pieniądz, za wszelką cenę, pogarda – ale miłość, „świeży umysł” otwarcia na Boga i Ewangelię. 

Zobacz także