Komentarz do Ewangelii, 23 czerwca 2025

Z Ewangelii na dziś: „Jezus powiedział do swoich uczniów: «Nie sądźcie, abyście nie byli sądzeni. Bo takim sądem, jakim sądzicie, i was osądzą; i taką miarą, jaką wy mierzycie, wam odmierzą. Czemu to widzisz drzazgę w oku swego brata, a nie dostrzegasz belki we własnym oku? Albo jak możesz mówić swemu bratu: Pozwól, że usunę drzazgę z twego oka, podczas gdy belka tkwi w twoim oku? Obłudniku, usuń najpierw belkę ze swego oka, a wtedy przejrzysz, ażeby usunąć drzazgę z oka twego brata»” (Mt 7,1-5). 

To ostatnia część Kazania na Górze – bardzo konkretna i bezkompromisowa. Jezus mówi dziś o wzroku duchowym. O tym, jak patrzymy – na siebie i na innych. Bo to, jak patrzysz, mówi o tym, kim jesteś. W Dniu Ojca ta Ewangelia wybrzmiewa jeszcze mocniej – bo ojcostwo, jak każde przewodnictwo, zaczyna się od spojrzenia pełnego miłości i prawdy. A to wcale nie jest łatwe. Zdarza się nam chorować duchowo na dalekowzroczność – widzimy błędy innych, ich słabości, ich grzechy. A swoich – nie. Albo odwrotnie – bywamy bliskowzroczni – widzimy tylko własne potknięcia, analizujemy każdy swój grzech, obwiniamy się, a innych idealizujemy. Możemy też posiadać inne wady duchowego wzroku: zez, astygmatyzm, jaskrę, zaćmę – widzimy świat skrzywiony, przez swoje zranienia, uprzedzenia, złe doświadczenia. A Jezus zaprasza do czegoś innego: do wzroku Chrystusowego. Do patrzenia na rzeczywistość taką, jaka ona jest – ale przez pryzmat miłości, pokory i prawdy. Nie udawać, że nic nie widzę. Ale też – nie robić z siebie sędziego. W codzienności to może znaczyć: mniej komentowania, więcej słuchania; mniej oceniania, więcej zrozumienia; mniej „naprawiania innych”, więcej pracy nad sobą. Niech dziś – w Dniu Ojca – Jezus nauczy mnie patrzeć oczami miłości i odpowiedzialności. Bo dopiero wtedy mogę być kimś, kto prowadzi, a nie rani. Kimś, kto pomaga dostrzec światło – a nie tylko cień. 

Zobacz także