Komentarz do Ewangelii, 25 czerwca 2022

Z Ewangelii na dziś: „Rodzice Jezusa chodzili co roku do Jerozolimy na Święto Paschy. Gdy miał lat dwanaście, udali się tam zwyczajem świątecznym. Kiedy wracali po skończonych uroczystościach, został Jezus w Jerozolimie, a tego nie zauważyli Jego Rodzice. Przypuszczając, że jest w towarzystwie pątników, uszli dzień drogi i szukali Go wśród krewnych i znajomych. Gdy Go nie znaleźli, wrócili do Jerozolimy szukając Go. Dopiero po trzech dniach odnaleźli Go w świątyni, gdzie siedział między nauczycielami, przysłuchiwał się im i zadawał pytania. Wszyscy zaś, którzy Go słuchali, byli zdumieni bystrością Jego umysłu i odpowiedziami. Na ten widok zdziwili się bardzo, a Jego Matka rzekła do Niego: Synu, czemuś nam to uczynił? Oto ojciec Twój i ja z bólem serca szukaliśmy Ciebie. Lecz On im odpowiedział: Czemuście Mnie szukali? Czy nie wiedzieliście, że powinienem być w tym, co należy do mego Ojca? Oni jednak nie zrozumieli tego, co im powiedział. Potem poszedł z nimi i wrócił do Nazaretu; i był im poddany. A Matka Jego chowała wiernie wszystkie te wspomnienia w swym sercu. Jezus zaś czynił postępy w mądrości, w latach i w łasce u Boga i u ludzi” (Łk 2, 41-51). 

To trochę symboliczne. Maryja i Józef „zgubili z oczu” Jezusa. Szukają Go. We wspomnienie Niepokalanego Serca Maryi spójrzmy na Maryję. Jak Ona szukajmy Jezusa (i znajdujmy Go). Niech On będzie dla nas Kimś najważniejszym w życiu. Uczmy się od Niej, jak żyć, aby w centrum naszego życia był On, abyśmy miłowali, przebaczali, wprowadzali jedność i pomoc. Abyśmy pomagali (służyli) innym…

Zobacz także