Komentarz do Ewangelii, 27 maja 2025

Z Ewangelii na dziś: „Jezus powiedział do swoich uczniów: «Teraz idę do Tego, który Mnie posłał, a nikt z was nie pyta Mnie: ‘Dokąd idziesz?’. Ale ponieważ to wam powiedziałem, smutek napełnił wam serce. Jednakże mówię wam prawdę: Pożyteczne jest dla was moje odejście. Bo jeżeli nie odejdę, Paraklet nie przyjdzie do was. A jeżeli odejdę, to poślę Go do was. On zaś, gdy przyjdzie, przekona świat o grzechu, o sprawiedliwości i o sądzie. O grzechu – bo nie wierzą we Mnie; o sprawiedliwości zaś – bo idę do Ojca i już Mnie nie ujrzycie; wreszcie o sądzie – bo władca tego świata został osądzony»” (J 16,5-11). 

Uczniowie nie rozumieją, dlaczego Jezus mówi o odejściu. Mają smutek w sercu, bo być może marzyli o wysokich stanowiskach po powstaniu zbrojnym, które miałoby ustanowić ponownie Królestwo Izraela. My też to znamy. Boimy się zmian, końców, rozstań, pustki. A Jezus mówi: „Pożyteczne jest dla was moje odejście”. Serio? Jak to? A On dodaje: „Bo jeśli nie odejdę, Paraklet nie przyjdzie”. I tu zaczyna się coś ważnego: czasem Bóg zabiera coś, co nam wygodne, znane, oswojone – żeby zrobić miejsce na więcej. Na coś głębszego, dojrzalszego, duchowego. Na Ducha. Może coś właśnie tracisz? Może coś się rozsypuje? Może czujemy, że nie ogarniamy? A Jezus mówi: „To może być pożyteczne. Nie bój się. Przyjdzie Duch. Zrobi porządek. I pomoże ci widzieć więcej niż własny strach”. I to jest Ewangelia na dziś: zmiana może być rozwojem. Nawet jeśli boli. Tylko dajmy Duchowi wejść. Nie wszystko musimy rozumieć. Wystarczy, że zaufamy, że to dobre dla nas, bo przecież nie jesteśmy sami. 

Zobacz także