Komentarz do Ewangelii, 4 września 2021

Z Ewangelii na dziś: „W pewien szabat Jezus przechodził wśród zbóż, a uczniowie zrywali kłosy i jedli, wykruszając ziarna rękami. Niektórzy zaś z faryzeuszów mówili: »Czemu czynicie to, czego nie wolno w szabat?« Wtedy Jezus, odpowiadając im, rzekł: »Nawet tego nie czytaliście, co uczynił Dawid, gdy poczuł głód, on i jego ludzie? Jak wszedł do domu Bożego i wziąwszy chleby pokładne, sam jadł i dał swoim ludziom? Chociaż samym tylko kapłanom wolno je spożywać«. I dodał: »Syn Człowieczy jest Panem także szabatu«” (Łk 6, 1-5). 

W judaizmie jest dodatkowych 613 przykazań (mictw). Zostały ustanowione z dobrych pobudek, by uregulować życie tak, aby ono podobało się Bogu. To nie przypadkowa liczba: 248 z micw to nakazy, a 365 zakazy. 248 to liczba kości, którą ma człowiek (według ówczesnej wiedzy medycznej), a 365 to liczba dni w roku – miały zatem przenikać życie całego człowieka. Jednym z tych przykazań był zakaz pracy w szabat, czyli też zbierania kłosów i wydłubywania nasion i jedzenie ich. Robią to głodni uczniowie Jezusa w Ewangelii. On jednak pokazuje, odrzucając zarzuty faryzeuszów, że nad tymi przykazaniami są przykazania Boże: przykazanie miłości, dekalog. W tym wypadku miłość objawia się w nakarmieniu głodnych. Pamiętajmy o tym. Pierwsza jest miłość.

Zobacz także