Komentarz do Ewangelii, 5 września 2020

Z Ewangelii na dziś: „W pewien szabat Jezus przechodził wśród zbóż, a uczniowie zrywali kłosy i jedli, wykruszając ziarna rękami. Niektórzy zaś z faryzeuszów mówili: »Czemu czynicie to, czego nie wolno w szabat?« Wtedy Jezus, odpowiadając im, rzekł: »Nawet tego nie czytaliście, co uczynił Dawid, gdy poczuł głód, on i jego ludzie? Jak wszedł do domu Bożego i wziąwszy chleby pokładne, sam jadł i dał swoim ludziom? Chociaż samym tylko kapłanom wolno je spożywać«. I dodał: »Syn Człowieczy jest Panem także szabatu«” (Łk 6, 1-5). 

 

Są rzeczy ważne i ważniejsze. Są przykazania – zasady życia ustalone przez Boga (przykazania miłości, dekalog). Ale też przez człowieka – tych żydzi mieli 613. Były ustalone z dobrych chęci, by w ten sposób uregulować życie, tak, aby się ono Bogu podobało. Jednym z nich był totalny brak pracy w szabas. W związku z tym zakaz zrywania kłosów, nawet gdy ktoś był bardzo głodny – bo to praca, zakaz leczenia nawet ciężko chorych – bo to praca itd. Jezus pokazuje, że jest coś większego od tego. Miłość. Bo to przykazanie ustanowił przecież Bóg.

Zobacz także