Komentarz do Ewangelii, 8 stycznia 2024

Z Ewangelii na dziś: „Gdy Jan został uwięziony, Jezus przyszedł do Galilei i głosił Ewangelię Bożą. Mówił: «Czas się wypełnił i bliskie jest królestwo Boże. Nawracajcie się i wierzcie w Ewangelię!». Przechodząc obok Jeziora Galilejskiego, ujrzał Szymona i brata Szymonowego, Andrzeja, jak zarzucali sieć w jezioro; byli bowiem rybakami. I rzekł do nich Jezus: «Pójdźcie za Mną, a sprawię, że się staniecie rybakami ludzi». A natychmiast, porzuciwszy sieci, poszli za Nim. Idąc nieco dalej, ujrzał Jakuba, syna Zebedeusza, i brata jego, Jana, którzy też byli w łodzi i naprawiali sieci. Zaraz ich powołał, a oni, zostawiwszy ojca swego, Zebedeusza, razem z najemnikami w łodzi, poszli za Nim” (Mk 1,14-20). 

Odnajduje w tej Ewangelii dwa wezwania. Po pierwsze – Bóg zaprasza i nas do nawracania się, o czym mówił właśnie Jezus w trakcie pierwszego zapisanego kazania, które dziś czytamy: „Czas się wypełnił i bliskie jest królestwo Boże. Nawracajcie się i wierzcie w Ewangelię!”. Jako chrześcijanie nie będziemy dziś i kiedykolwiek wiarygodni – jeśli z dnia na dzień, bardziej i bardziej, nie będziemy stawiać na pierwszym miejscu Boga i Ewangelii. Oczywiście nawracanie kosztuje nas wysiłek, zmaganie. Niebezpiecznie się robi, gdy nie jesteśmy aktywni w zmienianiu się na kogoś bardziej ewangelicznego, gdy uwierzymy, że „tak się nie da”, że „to bez sensu”, że „szkoda siły”, że „po co się wychylać”. W drugiej części Ewangelii czytamy o powołaniu Andrzeja i Piotra. Bóg i nas powołuje do realizacji różnych zadań w życiu. Choć Piotr, trzeba to wspomnieć dla uczciwości, dopiero po „dzisiejszym” trzecim spotkaniu z Jezusem zdecydował się na ich realizację: pierwszy raz był u Jezusa nad Jordanem, a za drugim razem Jezus przyszedł do niego do domu i uzdrowił mu teściową – nie poruszyło to szczególnie wówczas Piotra. Bóg na szczęście nie zniechęca się nami. Szuka nas na wiele sposobów. Pozwólmy mu się odnaleźć. 

Zobacz także