Komentarz do Ewangelii (Liturgii Męki Pańskiej), 7 kwietnia 2023

Z Ewangelii Liturgii Męki Pańskiej: „Zabrali zatem Jezusa. A On sam, dźwigając krzyż, wyszedł na miejsce zwane Miejscem Czaszki, które po hebrajsku nazywa się Golgota. Tam Go ukrzyżowano, a z Nim dwóch innych, z jednej i drugiej strony, pośrodku zaś Jezusa. Wypisał też Piłat tytuł winy i kazał go umieścić na krzyżu. A było napisane: «Jezus Nazarejczyk, Król żydowski». Napis ten czytało wielu Żydów, ponieważ miejsce, gdzie ukrzyżowano Jezusa, było blisko miasta. A było napisane w języku hebrajskim, łacińskim i greckim. Arcykapłani żydowscy mówili do Piłata: «Nie pisz: Król żydowski, ale że On powiedział: Jestem Królem żydowskim». Odparł Piłat: «Com napisał, napisałem». Żołnierze zaś, gdy ukrzyżowali Jezusa, wzięli Jego szaty i podzielili na cztery części, dla każdego żołnierza jedna część; wzięli także tunikę. Tunika zaś nie była szyta, ale cała tkana od góry do dołu. Mówili więc między sobą: «Nie rozdzierajmy jej, ale rzućmy o nią losy, do kogo ma należeć». Tak miały się wypełnić słowa Pisma: Podzielili między siebie szaty moje, a o moją suknię rzucili losy. To właśnie uczynili żołnierze. A obok krzyża Jezusowego stały: Matka Jego i siostra Matki Jego, Maria, żona Kleofasa, i Maria Magdalena. Kiedy więc Jezus ujrzał Matkę i stojącego obok Niej ucznia, którego miłował, rzekł do Matki: «Niewiasto, oto syn Twój». Następnie rzekł do ucznia: «Oto Matka twoja». I od tej godziny uczeń wziął ją do siebie. Potem Jezus świadom, że już wszystko się dokonało, aby się wypełniło Pismo, rzekł: «Pragnę». Stało tam naczynie pełne octu. Nałożono więc na hizop gąbkę nasączoną octem i do ust Mu podano. A gdy Jezus skosztował octu, rzekł: «Dokonało się! I skłoniwszy głowę, oddał ducha»” (J 19, 16b-30). 

Wielki Piątek. Od wczoraj, aż do zakończenia wigilii paschalnej, trwa jedna wielka liturgia. Dlatego dzisiejsza liturgia rozpoczyna się bez znaku krzyża, zaczyna się od modlitwy księdza leżącego na podłodze. A kończy się nie błogosławieństwem, a przeniesieniem Ciała i Krwi Chrystusa do tzw. grobu Pańskiego. Słyszymy dziś w kościołach w trakcie liturgii opis męki Pańskiej. Wielka cisza. Zamilkły organy. Brak słów. Są za małe. Miłość jest ukrzyżowana. Dlatego adorujemy krzyż. Jest przecież elementem życia (wojny, choroby, niezrozumienie, samotność – to tylko pierwsze z brzegu przykłady). Bez niego nie ma chrześcijaństwa. Dzięki krzyżom uczymy się prawdziwej miłości, cierpliwości, szacunku, wprowadzania jedności, przebaczania, pomagania, służenia… Krzyże nas uszlachetniają w drodze ku niebu. Tam na krzyżu jest prawdziwa Miłość, nie namiastka, erzac, miłość udawana. Miłość Ukrzyżowana za wszystkich. Dla wszystkich…  

Zobacz także