Kościół przedstawił dane na temat wykorzystywania małoletnich: 368 zgłoszeń przez 2,5 roku [DOKUMENT]

W okresie od 1 lipca 2018 r. do 31 grudnia 2020 r. wpłynęło do diecezji oraz zakonów męskich 368 zgłoszeń dotyczących wykorzystywania seksualnego osób małoletnich. Zgłoszenia dotyczą czynów z lat 1958-2020. 51% zgłoszeń jest nadal w trakcie badania, zaś 39% zarzutów uznano za potwierdzone lub uwiarygodnione na etapie wstępnym lub przez Kongregację Nauki Wiary.

Dane te – zebrane przez Biuro Delegata KEP ds. ochrony dzieci i młodzieży oraz opracowane przez Instytut Statystyki Kościoła Katolickiego, zaprezentowane zostały dziś podczas konferencji prasowej. Badanie (pełne wyniki na dole artykułu) jest kontynuacją kwerendy, której wyniki opublikowano w marcu 2019. Jak wynika z zaprezentowanego dziś raportu od połowy 2018 r. do końca 2020 r. dokonano 300 zgłoszeń wykorzystania seksualnego w diecezjach oraz 68 w zakonach. Blisko połowa osób pokrzywdzonych, których one dotyczyły, miało poniżej 15 roku życia (47%) oraz również niemal połowa: między 15 a 18 rokiem życia (47,3%). W obydwu grupach wiekowych udział chłopców i dziewcząt był taki sam (po 50%).

Spośród osób, które miały być skrzywdzone wykorzystaniem seksualnym, 104 (28%) zgłoszeń dotyczyło wykorzystania ministrantów, 71 (19%) – uczniów lub uczennic oraz osób przygotowywanych do sakramentów, 61 (17%) – uczestników duszpasterstwa, wspólnoty lub ruchu, 25 (7%) – członków scholi lub chóru, 24 (7%) – osoby z rodziny lub kręgu znajomych duchownego lub zakonnika, 17 (5%) – lektorów, 10 (3%) uczestników pielgrzymki, 9 (2%) uczestników obozów wakacyjnych, 3 (1%) – bielanek. W przypadku 173 zgłoszeń (47%), osoba miała inny lub nieznany jurysdykcji status w relacji do instytucji kościelnej, a 47 (13%) zgłoszeń nie zawierało informacji na temat statusu osoby pokrzywdzonej (wymienione kategorie nie są rozłączne, co oznacza, że jeden pokrzywdzony mógł należeć do kilku kategorii osób).

Zgłoszenia dotyczyły zarzutów wykorzystywania seksualnego osób małoletnich z lat 1958-2020 (rok rozpoczęcia). 299 zgłoszeń (81%) dotyczyło czynów popełnionych w okresie od 1958 do 2017 r., a 65 zgłoszeń (18%) czynów z ostatnich trzech lat (2018-2020). W 4 zgłoszeniach nie określono czasu zarzucanych czynów. Jeśli chodzi o czas trwania zarzucanych czynów 39% trwało nie dłużej niż rok, 37%, od 1 roku do 2 lat, 14%, od 3 do 5 lat, 5%, od 6 do 9 lat, zaś 4% powyżej 10 lat. Dokonane od połowy 2018 r. do końca 2020 r. zgłoszenia dotyczą 292 księży oraz zakonników. Wobec 20% zgłoszono więcej niż jeden zarzut (spośród tych 58 osób, wobec co najmniej 32 duchownych diecezjalnych oraz 10 zakonników zarzuty zgłoszono również przed 1 lipca 2018 r., czyli objęte były poprzednią kwerendą).

>>> O. Krasucki OFM: żądanie sprawiedliwości, a nawet odszkodowania, nie jest wykroczeniem przeciwko Kościołowi

Połowa zgłoszeń pochodziła od osoby pokrzywdzonej, która uczyniła to osobiście (48%) lub poprzez pełnomocnika (2%). W 11% przypadków źródłem zawiadomienia był duchowny lub osoba zakonna z tej diecezji, w 4% z innej diecezji. W 4% przypadków zawiadomienie złożył delegat z innej diecezji lub zgromadzenia. Łącznie osoby duchowne są źródłem 19% zgłoszeń. 8% stanowią zawiadomienia złożone przez członków rodziny osoby pokrzywdzonej, a 5% przez inną osobę świecką. Po 3% przypadków stanowią zawiadomienia ze strony organu państwowego, znajomych lub przyjaciół osoby pokrzywdzonej oraz media. W 9% przypadków zawiadomienie pochodziło z innego źródła. Zgłoszenia trafiały do diecezji i zgromadzeń zakonnych z różnym natężeniem w czasie, jednak w badanym okresie nie było miesiąca, w którym do jurysdykcji kościelnej w Polsce nie wpłynęłoby żadne zgłoszenie. Proporcjonalnie więcej zgłoszeń wpłynęło w maju i czerwcu 2019, co mogło częściowo być pokłosiem emisji filmu Tomasza i Marka Sekielskich „Tylko nie mów nikomu” emitowanego w maju tamtego roku.

Sytuacja obwinionych w momencie zbierania danych przez Biuro Delegata KEP była różna. Najczęściej zostali czasowo odsunięci od pełnienia posługi na czas badania zarzutów (46%) lub od jakichkolwiek kontaktów duszpasterskich z dziećmi i młodzieżą (36%) albo otrzymali nakaz przebywania w określonym miejscu (37%). W pozostałych przypadkach zastosowano takie procedury jak: czasowe odsunięcie od niektórych wymiarów posługi, zakaz przebywania w określonym miejscu, powierzenie ograniczonych zadań duszpasterskich lub kara kanoniczna. 16% obwinionych duchownych przebywa na emeryturze, zaś co dziesiąty (11% obwinionych w diecezjach oraz 6% w zakonach) nie został odsunięty od posługi.

>>> Ważny tekst, czas na jego realizację

Spośród zgłoszonych jurysdykcjom kościelnym spraw dotyczących osób pokrzywdzonych poniżej 15 roku życia, 148 (86%) zostało zgłoszonych państwowym organom ścigania. W 113 przypadkach zgłoszeń tych dokonały diecezje i zakony, a w 35 przypadkach państwowe organy ścigania zostały powiadomione przez inny podmiot. Spośród spraw dotyczących osób poniżej 15 roku życia, które nie zostały zgłoszone państwowym organom ścigania, 13 (8%) dotyczyło duchownych lub zakonników, którzy w momencie oskarżenia już nie żyli, 8 (5%) spraw zgłoszonych jurysdykcjom kościelnym nie przekazano do prokuratury ze względu na uznanie ich za bezpodstawne lub fałszywe. 4 (2%) zgłoszeń w momencie zbierania danych było na etapie weryfikacji wstępnej. W przypadku zgłoszeń dotyczących osób pokrzywdzonych powyżej 15 roku życia, 35 przypadków (20%) zostało również zgłoszonych państwowym organom ścigania. W 139 (80%) przypadkach nie dokonano zgłoszenia do organów ścigania.

>>> Justyna Kaczmarczyk: potrzebny jest powszechny system prewencji wykorzystywania seksualnego [ROZMOWA]