Krótki przewodnik po mszy świętej: obrzędy zakończenia

Znajomość znaczenia poszczególnym momentów w czasie mszy świętej pozwala głębiej wejść w tajemnicę Eucharystii i uświadomić sobie, w jak ważnym wydarzeniu możemy uczestniczyć. 

Msza św. kończy się błogosławieństwem. Najstarsza znana jego forma znajduje się w „Konstytucjach Apostolskich” (IV w.). Oczywiście z biegiem czasu obrzędy zakończenia były coraz bardziej rozbudowywane o modlitwy, śpiew i alternatywne formy błogosławieństwa.

„Ite, Missa est”

Zanim jednak kapłan zaczął błogosławić od ołtarza znakiem krzyża w liturgii rzymskiej kończono mszę zawołaniem „Ite, Missa est” („Idźcie, ofiara spełniona”). Następnie kapłan rozpoczynał drogę do zakrystii, która wówczas znajdowała się przy wejściu do kościoła. Kiedy przechodził obok wiernych – ci prosili go o błogosławieństwo słowami: „Iube, Domne, benedicere”, na co celebrans odpowiadał „Benedicat nos Dominus”.

Błogosławieństwo od ołtarza

Od XII wieku coraz częściej kapłani zaczęli błogosławić od ołtarza. Biskupi wykonywali znak krzyża ręką. Natomiast kapłani błogosławili trzymając w dłoni przedmioty związane z Eucharystią. Na przykład był to kielich, patena, krzyż, relikwie, korporałem itp. Zaczęto także używać różnych formuł, m.in. tę stosowną dzisiaj: Niech was błogosławi Bóg Wszechmogący, Ojciec i Syn, i Duch Święty.

Rozesłanie po mszy świętej

Po błogosławieństwie ma miejsce rozesłanie:

„Idźcie w pokoju Chrystusa”
– Bogu niech będą dzięki

Następnie kapłan składa pocałunek na ołtarza i wraz z asystą idzie do zakrystii.

Obrzędy końcowe opuszcza się, kiedy po Mszy ma mieć miejsce inna czynność liturgiczna.

>>>Krótki przewodnik po mszy świętej: obrzędy wstępne

Zobacz także