Madagaskar: pożar w oblackiej misji w Befasy. Możesz pomóc

W oblackiej misji w Befasy doszło do pożaru, spaliła się stolarnia wraz z zapasem drewna. To miejsce, z którego utrzymuje się wielu ludzi z oblackiej misji. Na szczęście udało się ocalić kościół i klasztor oblatów. Niemniej, pożar to wielki cios dla lokalnej społeczności.

W piątek 10 listopada w oblackiej misji w Befasy na Madagaskarze wybuchł pożar. Doszczętnie spłonęła stolarnia i miejsce spotkań miejscowych chrześcijan. Atelier stolarskie było jednym z głównych źródeł utrzymania dla lokalnej społeczności. Powstawały w nim meble i inne sprzęty, które trafiały do szkół, szpitali i kościołów. Pożar strawił nie tylko samą stolarnię, ale bezpowrotnie zostały utracone drogie i specjalistyczne maszyny.

Właścicielem warsztatu stolarskiego była osoba z niepełnosprawnością.

– Liczymy na to, że znajdą się osoby, które w jakiś sposób będą wspierać odbudowę – zwłaszcza stolarni, maszyn, narzędzi – żeby ludzie jak najszybciej mogli kontynuować swoją pracę. Oczywiście otaczam ich wszystkich modlitwą i liczę na wrażliwość i solidarność z Befasy – mówi prowincjał Marek Ochl OMI.

Na szczęście udało się uratować kaplicę, dom misjonarski oraz murowaną szkołę. Madagaskar jest jednym z najuboższych krajów świata. Misje katolickie bardzo często dają tutaj jedyny dostęp do edukacji, opieki zdrowotnej i stworzenia perspektywy utrzymania się miejscowych ludzi.

Tutaj możesz pomóc

>>> Wsparcie w odbudowie misji w Befasy <<<

Działalność misjonarzy oblatów Maryi Niepokalanej na Madagaskarze została zapoczątkowana 3 grudnia 1980 r. przez pięciu polskich oblatów. W pierwszych latach oblaci skoncentrowali się na misjach przejętych od francuskich montfortanów w południowej części diecezji Toamasina (Tamatave), położonej na wschodnim wybrzeżu wyspy, zamieszkałym głównie przez grupę etniczną Betsimisaraka. Były to najpierw misje w Marolambo i Ambinanindrano, a następnie w Mahanoro i Masomeloce. W 1987 r. objęli pierwszą placówkę w Toamasinie, stolicy diecezji oraz głównym mieście wschodniego wybrzeża.
Napływ kandydatów do zgromadzenia był duży. Zmusiło to oblatów do tworzenia regularnych domów formacyjnych: prenowicjatu, nowicjatu oraz wyższego seminarium duchownego. Te potrzeby zadecydowały o założeniu kolejnych placówek w Toamasinie, a później także w Antananarywie. Następnie utworzyli od samych podstaw dwie miejskie parafie – w Toamasinie i Fianarantsoa. Ich chlubą było także założenie ośrodka ewangelizacji audiowizualnej OMIFilm. O dojrzałości młodej wspólnoty malgaskiej świadczy też fakt posłania pierwszych misjonarzy poza granice kraju. Polscy oblaci objęli także placówki na wyspie Réunion oraz założyli misje w Morondawie i Befasy nad Kanałem Mozambickim.

Zobacz także