Mija 29 lat od kanonizacji św. Eugeniusza de Mezenoda

Misjonarze oblaci obchodzą 29. rocznicę ogłoszenia Eugeniusza de Mazenoda świętym. Uroczystość ta zgromadziła w Bazylice św. Piotra przeszło 15 tysięcy pielgrzymów z całego świata.

3 grudnia 1995 r. w Bazylice św. Piotra celebrowana była msza kanonizacyjna założyciela misjonarzy oblatów. Przyjechało na nią tak wiele osób, że nie wszyscy zmieścili się w świątyni.

We wspomnieniach z tego wydarzenia Alfons Kupka OMI zapisał:

W prezbiterium zasiadło 20 kardynałów – wśród nich sekretarz stanu Angelo Sodano, przewodniczący Papieskiej Komisji „Pokój i Sprawiedliwość” Roger Etchegaray (w latach 1970-84 arcybiskup Marsylii), arcybiskup Paryża Jean Lustiger, arcybiskup Dakaru Hyacinthe Thiandoum… Było przeszło 100 arcybiskupów i biskupów. Były reprezentowane episkopaty wielu krajów misyjnych, jak np. RPA, Lesotho, Namibia, Senegal, Indonezja, Filipiny, Argentyna… Były oficjalne delegacje rządów kilku państw. Delegacji Francji przewodniczył minister spraw zagranicznych Herve de Charette. Wyróżnione miejsce – bo liczące około 400 osób – zajęła rodzina de Mazenodów.

Na uroczystości nie zabrakło też członków zgromadzenia. W Watykanie pojawili się misjonarze oblaci ze wszystkich zakątków świata, którzy przyjechali wraz z miejscową ludnością.

Prośbę o kanonizację odczytał kard. Bernardin Gantin – prefekt Kongregacji ds. Biskupów i dziekan Kolegium Kardynałów. Wspomniał on w niej o „wyjątkowej wizji Kościoła”, jaką miał Eugeniusz oraz o „głębokim wyczuciu potrzeby niesienia oręża zbawczego ludziom”. Następnie odśpiewano litanię do Wszystkich Świętych i ogłoszono błogosławionego Karola Józefa Eugeniusza de Mazenoda świętym.

Do ołtarza podszedł Meksykanin Hernandez Serrano, który został uzdrowiony za wstawiennictwem nowego świętego z raka wątroby. Uzdrowienie to uznano za cudowne, co umożliwiło zamknięcie procesu kanonizacyjnego założyciela oblatów.

Ewangelię odśpiewano w języku łacińskim i greckim. W homilii papież Jan Paweł II nazwał św. Eugeniusza „człowiekiem Adwentu”:

Błogosławiony Eugeniusz de Mazenod, którego w dniu dzisiejszym Kościół ogłasza swoim świętym, był człowiekiem Adwentu, człowiekiem przyjścia. Nie tylko patrzył w kierunku tego przyjścia, ale całe życie jako biskup i założyciel Zgromadzenia Oblatów Maryi Niepokalanej poświęcił przygotowaniu do niego. Jego oczekiwanie miało charakter heroiczny. Było nacechowane heroicznym stopniem wiary, nadziei i miłości apostoła. Eugeniusz de Mazenod był jednym z tych apostołów, którzy przygotowali nasze czasy, czasy nowożytne.

Co ciekawe, dary ofiarne do ołtarza przynieśli świeccy ubrani w tradycyjne stroje. Było ich sześcioro, a każdy z nich pochodził z innego regionu, w którym pracują misjonarze oblaci.

Po kanonizacji wszyscy uczestnicy wzięli udział w „Aniele Pańskim”, podczas którego papież znów wspomniał o Eugeniuszu de Mazenodzie mówiąc o nim jako o apostole, „który w sposób bardzo głęboki zrozumiał powszechność misji Kościoła”.

>>> Jan Paweł II: Eugeniusz de Mazenod był człowiekiem Adwentu

Życie świętego

Eugeniusz de Mazenod urodził się 1 sierpnia 1782 r. we Francji, w stolicy Prowansji Aix-en-Provence, w rodzinie arystokratyczno-urzędniczej. Rewolucja francuska przerwała mu spokojne dzieciństwo. W obawie przed prześladowaniami wraz z ojcem uciekł do Włoch. Po trwającej kilka lat tułaczce powrócił do Aix (1802 r.) do domu matki. Rozłąka z ojczyzną, młodzieńcze życie na emigracji i sytuacja rodzinna (rozbicie małżeństwa jego rodziców) pogłębiły pustkę duchową u młodego Eugeniusza. W Wielki Piątek 1807 r. doznał nawrócenia i postanowił wstąpić do Seminarium Duchownego św. Sulpicjusza w Paryżu. Tam kształtował się duchowo oraz wytyczył kierunek własnej drogi życiowej w kapłaństwie. Święcenia przyjął w 1811 r. i powrócił do rodzinnego Aix, gdzie oddał się służbie i ewangelizacji ubogich, więźniów i młodzieży, pozbawionych dotąd opieki duszpasterskiej. W roku 1816, wraz z innymi księżmi, założył wspólnotę kapłanów, nazwaną wówczas Misjonarzami Prowansji, której celem była działalność apostolska wśród miejscowej ludności, głównie głoszenie misji parafialnych w lokalnym języku prowansalskim, rozumianym przez prostych ludzi. 17 lutego 1826 r. wspólnota została zatwierdzone przez Stolicę Apostolską pod nazwą Zgromadzenia Misjonarzy Oblatów Maryi Niepokalanej. 14 października 1832 r. Eugeniusz otrzymał sakrę biskupią w kościele pw. św. Sylwestra na rzymskim Kwirynale, a pięć lat później (1837 r.) został mianowany biskupem Marsylii. Włożył wiele pracy w duchowy rozwój diecezji, a także miał swój udział w ogłoszeniu dogmatu o Niepokalanym Poczęciu Maryi Panny (1854 r.). Zmarł 21 maja 1861 r. w Marsylii.

19 października 1975 r. został beatyfikowany przez papieża Pawła VI, a 3 grudnia 1995 r. kanonizowany przez Jana Pawła II. Dziś na całym świecie żyją i pracują 4 tysiące misjonarzy oblatów.

Zobacz także