„Misyjne Drogi”: o misjach wśród osób starszych

W listopadowym wydaniu czasopisma „Misyjne Drogi” opisana została praca misjonarzy wśród osób starszych. W kolejnych tekstach autorzy przedstawiają rolę, sytuację i zadania seniorów we wspólnotach tradycyjnych i chrześcijańskich, a także rozmaite formy świadczonej im pomocy.

„Pod koniec września spędziłem cztery dni w Kołobrzegu. Trafiłem na piękną pogodę. Było słonecznie, a na drzewach pojawiały się jesienne kolory. Opadały pierwsze liście i kasztany. Jednak chyba najbardziej przykuwały moją uwagę osoby starsze. Było ich bardzo wiele. Niektórzy skorzystali z posezonowej obniżki cen, a inni podreperowali zdrowie w sanatoriach. Wypełniali plaże, parki, smażalnie ryb, kawiarnie. Bawili się na fajfach i dansingach. Poruszające były obrazy starszych trzymających się za ręce w parku czy mężów, którzy pchali w wózkach swoje żony, a czasem odwrotnie. Byli piękni w tym przeżywaniu jesieni życia. Bardzo piękni” – napisał w edytorialu o. Marcin Wrzos OMI, redaktor naczelny. Jego zdaniem, starsi są nie tylko nauczycielami życia na misjach. Ich rola została ograniczona w tzw. bogatych społeczeństwach. Na szczęście nie całkowicie.

Na łamach „Misyjnych Dróg” autorzy (m.in. Grzegorz Krzyżostaniak OMI, Wojciech Popielewski OMI, Bogdan Osiecki OMI, Andrzej Borowiec SDB, Krzysztof Koślik OMI, Robert Ablewicz MSF, Magdalena Plekan, ks. Witold Lesner) opisali rolę, aktualną sytuację, zadania osób starszych w Arktyce, Boliwii, na Madagaskarze, Kubie i Papui Nowej Gwinei. Przyjrzeli się im zarówno w społecznościach trakcyjnych, jak i w Kościele.

W piśmie można przeczytać omówienie pielgrzymki papieża Franciszka do Kolumbii, a także raport Pawła Zająca OMI dotyczący historii obrazu i pielgrzymowania do Kodnia n. Bugiem.

W 186. numerze „Misyjnych Dróg” czytelnicy znajdą rozmowę z bp. Eugeniuszem Juretzko OMI, pracującym prawie 50 lat na misjach, o zmieniającej się Afryce, oraz z s. Rosaliną Orellaną Acostą, franciszkanką, o opiece nad osobami starszymi w Boliwii.

W dziale „Na granicy kultur i religii” przedstawiono role starszych w najważniejszych religiach świata (Magdalena Rzym), a Jan Kiernicki zaproponował czytelnikom powrót do klasycznego sposobu sprawowania liturgii.

„Na mesecie (patagoński płaskowyż nazywany przez misjonarzy pustynią) nie słychać tanga, tylko szum wiatru. Choć wino jest tu często podawane do obiadu, to wśród napojów palmę pierwszeństwa dzierży yerba mate. Pija się ją przy każdej okazji, ponieważ dodaje sił, a także zacieśnia relacje międzyludzkie. Mówiąc o relacjach, nie można zapomnieć o piłce nożnej, która jest tu traktowana prawie jak religia.” To fragment zapisków podróżnika i misjonarza, ks. Artura Schodzińskiego z Argentyny.

W kolejnym wydaniu czasopisma znajduje się dział „Przyjaciele Misji”, a także informacje dotyczące projektu „Misja Szkoła” prowadzonego przez redakcję oraz szesnastostronicowa wkładka dla dzieci „Misyjne Dróżki Dreptaka Nóżki” – tym razem z opowieściami o Szwecji. Opublikowano także felietony z misją teologów: prof. Elżbiety Adamiak i ks. prof. Andrzeja Draguły. Na łamach pisma czytelników zachęca się do korzystania z internetowego portalu misyjnego www.misyjne.pl. Wśród autorów jest Wojciech Modest Amaro i jego „Kuchnia z misją”.

„Misyjne Drogi” to prawie stustronicowy dwumiesięcznik wydawany od 1983 r. w Poznaniu przez Misjonarzy Oblatów Maryi Niepokalanej. Do publicystów piszących na jego łamach zalicza się o. Wacława Hryniewicza OMI, ks. Tadeusza Isakowicza-Zaleskiego, o. Jarosława Różańskiego OMI, Tomasza Terlikowskiego, o. Andrzeja Madeja OMI, Selima Chazbijewicza, Elżbietę Adamiak czy ks. Andrzeja Dragułę.

Celem redakcji jest kreatywna i ciekawa prezentacja działalności misyjnej Kościoła, treści religioznawczych, podróżniczych i antropologicznych. „Misyjne Drogi” to czasopismo misyjne o największym nakładzie i objętości w Polsce, dostępne także w wolnej sprzedaży.

Zobacz także