Rwanda: uroczyste obchody 125. rocznicy chrystianizacji

Uroczystą Eucharystią na największym stadionie piłkarskim w kraju, Rwanda upamiętniła 6 grudnia 125. rocznicę „Przybycia Ewangelii”. Na stadionie Amahoro w Kigali, gdzie państwo i Kościół uczciły jubileusz jako znak jedności narodowej i pojednania, zgromadziło się 45 000 wiernych. Głównym celebransem nabożeństwa był kardynał Antoine Kambanda.

Kard. Kambanda przypomniał historyczne osiągnięcie pierwszych misjonarzy i podkreślił duchowy wymiar pojednania. Podkreślił, że przybycie Ewangelii w 1900 roku było początkiem drogi, „na której Chrystus przemienił serca – wtedy, podobnie jak dzisiaj”. Proces ten trwa nadal, szczególnie poprzez lokalne programy pojednania, inicjatywy duszpasterskie i tętniącą życiem kulturę w Kościele kraju. Pierwszy kardynał pochodzący z Rwandy pochwalił również „niezłomną wiarę wspólnot”, która była szczególnie widoczna podczas liturgicznych i wspólnotowych obchodów rocznicy.

Premier Rwandy, Justin Nsengiyumva, w swoim przemówieniu nazwał Kościoły „kluczowymi partnerami w odbudowie naszego kraju”. Wniosły one znaczący wkład w budowanie zaufania po ludobójstwie w 1994 roku. Podkreślił również rolę Kościoła dla rodzin, młodzieży i grup szczególnie wrażliwych, przypominając, że jedność, uzdrowienie i stabilność społeczna są możliwe „tylko dzięki poświęceniu, odwadze i miłości”. Nsengiyumva podkreślił również wspólną odpowiedzialność państwa i wspólnot religijnych za edukację i dobrobyt ludności: „Dziecko, które się uczy, to kraj, który się buduje”. Kościół pozostaje „silnym filarem rozwoju Rwandy” – stwierdził premier Nsengiyumva.

Pojednanie musi trwać

Punktem kulminacyjnym uroczystości było odczytanie orędzia papieża przez nuncjusza apostolskiego abp Alnaldo Sancheza Catalana. Leon XIV zapewnił, że „łączy się z Kościołem w Rwandzie w dziękczynieniu Bogu za 125. rocznicę nadejście chrześcijaństwa”. „Z wdzięcznością” wspominał pierwszych misjonarzy i wszystkich tych, „którzy dzięki swojej wierze i hojności przyczynili się do zakorzenienia Ewangelii w Rwandzie”.

Jednocześnie zachęcał wiernych do trwania w „duchu pojednania, pokoju i wzajemnego szacunku”, aby wspólnoty chrześcijańskie „pozostały znakiem nadziei, zwłaszcza dla ludzi młodych i dla wszystkich, którzy pragną uzdrowienia i odnowionej jedności”.

Centralna rola w rozwoju kraju

Przybycie chrześcijaństwa do Rwandy około 1900 roku było częścią szerszego wysiłku misyjnego w regionie Wielkich Jezior. Pierwsze stacje misyjne założyli Ojcowie Biali; ich celem, oprócz szerzenia wiary, było również rozwijanie systemów edukacyjnych i opieki zdrowotnej. Misjonarze nauczyli się języka kinyarwanda, rozwinęli pismo i gramatykę oraz uczestniczyli we wczesnych badaniach etnograficznych i społeczno-historycznych, które znacząco przyczyniły się do zrozumienia lokalnego społeczeństwa. Już w pierwszych latach XX wieku powstawały parafie, szkoły i programy katechizacji, a społeczność katolicka szybko się rozrastała. Od około 1950 roku działali również lokalni biskupi.

Jednocześnie Kościół odgrywał ambiwalentną rolę w społeczeństwie, ponieważ jego struktury niekiedy pogłębiały różnice etniczne między Hutu i Tutsi. Ludobójstwo w Rwandzie w 1994 roku, kiedy w ciągu kilku tygodni zamordowano ponad 800 000 osób, dotarło również do kościołów: ofiarą przemocy padło wielu duchownych i parafian, inni zaś oferowali schronienie lub sami się w nią uwikłali. W rezultacie Kościół intensywnie zaangażował się w odbudowę, pojednanie i proces leczenia traumy, a także krytycznie ocenił swoją rolę.

Zobacz także