Moc św. Michała Archanioła 

Imię archanioła Michała znaczy: „Któż jak Bóg” (mika–el). Widzi się w nim księcia aniołów, obrońcę Izraela, obrońcę Kościoła, wyraziciela woli Bożej wobec stworzenia, stróża monoteizmu oraz pogromcę smoka (szatana). Samo natomiast określenie „anioł” oznacza (z języka greckiego i łacińskiego) „posłańca” bądź „zwiastuna”. 

Istnieje ikona Sobór Archaniołów ukazująca między innymi archanioła Michała oraz archanioła Gabriela z okrągłymi tarczami z wizerunkiem Chrystusa–Emanuela. Taka tarcza, ze Zbawicielem–Dziecięciem o rysach dorosłego mężczyzny, może także widnieć na piersiach archanioła. Znana jest również ikona Cud w Canoe, która upamiętnia uratowanie przez archanioła Michała świątyni od zatopienia. Kiedy archanioł Michał uderzył rabdosem (laską w formie krzyża, symbolizującą władzę duchową) w skałę, utworzyła się w owej skale rozpadlina, do której spłynęły „złowieszcze” wody. 

Na ikonach archanioł Michał bywa najczęściej wyobrażany w zbroi. Na trzymanym przezeń zwoju widnieje następujący napis: „Jam jest Boży wojewoda. Noszę miecz. Wznoszę go wysoko. Strachem Bożym porażam nikczemników”. Figuruje on także, wraz z archaniołem Gabrielem, w rzędzie Deesis w ikonostasach. Ponadto to właśnie jemu Zbawiciel poleca na ikonach Zaśnięcia Matki Bożej duszę Maryi, aby ów książę niebiańskich zastępów zaniósł ją do nieba. Zdarza się też, że archanioł Michał obcina dłonie Żydowi Jefoniaszowi (vel Antoniuszowi), karząc go za próbę dotknięcia Tajemnicy (zaśnięcia Matki Bożej) rozumem. 

Na freskach z Faras, z których najstarsze pochodzą z VIII wieku, również widnieje archanioł Michał. Malowidła z tego miejsca można obejrzeć w warszawskim Muzeum Narodowym. W swojej książce zatytułowanej Od Edfu do Faras. Polskie odkrycia archeologii śródziemnomorskiej profesor Kazimierz Michałowski wspomina: „Po dwóch tygodniach dotarliśmy do murów katedry. Oczom naszym ukazało się okno z piękną kratą, dokopaliśmy się także do kaplicy grobowej biskupa Joannesa, ozdobionej dwoma świetnie zachowanymi freskami. A więc jednak wybór był trafny! Już te pierwsze malowidła: jedno – przedstawiające Archanioła Michała i drugie – Madonnę z Dzieciątkiem w tondzie, oraz wmurowane w ścianę stele grobowe kilku biskupów, wywołały prawdziwą sensację”. Archanioł Michał jawi się tutaj, wraz z mieczem, w roli strażnika wrót katedry. Pojawia się on też często w portalach średniowiecznych świątyń. Widnieje także w ikonografii Grzegorza Wielkiego, gdyż miał ukazać się temu papieżowi – w czasie procesji – nad mauzoleum cesarza Hadriana (vel Zamek Świętego Anioła), chowając karzący miecz do pochwy. 

O archaniele Michale mówi między innymi Księga Daniela (10,13). Apokalipsa świętego Jana zapowiada natomiast jego zwycięską i ostateczną walkę ze złem: „I nastąpiła walka na niebie. Michał i jego aniołowie mieli walczyć ze Smokiem. I wystąpił do walki Smok i jego aniołowie, ale nie przemógł i już się miejsce dla nich w niebie nie znalazło. I został strącony wielki Smok, Wąż starodawny, który zwie się diabeł i szatan, zwodzący całą zamieszkałą ziemię, został strącony na ziemię, a z nim strąceni zostali jego aniołowie”. 

Zobacz także