Modlitwa Jezusowa

Ta modlitwa polega na wielokrotnym  powtarzaniu (najczęściej w myślach) formuły modlitwy (najczęściej jest to fraza z Pisma Świętego).

Modlitwa powstała w czasach Ojców Pustyni (IV w.), którzy  uczyli się fragmentów Nowego Testamentu czy Psalmów poprzez wielokrotne powtarzanie. Klasyczna forma modlitwy brzmi: „Synu Boży, zmiłuj się nade mną grzesznikiem” lub „Panie Jezu Chryste, zmiłuj się nade mną”. Są to formuły oparte na słowach celnika: „O Boże miej litość dla mnie grzesznika” (Łk 18, 13) i żebraka spod Jerycha: „Jezusie, Synu Dawida, ulituj się nade mną” (Mk 10, 47).

Niektórzy używają innych formuł np. „Marana tha” („Przyjdź, Panie nasz”) podzielonych na 4 sylaby (dwie na wdechu i dwie na wydechu). Modlitwę Jezusową często łączy się bowiem z oddechem, co pomaga w wyciszeniu się i medytacji. Każdy może używać własnej formuły lub kilku w zależności od aktualnej potrzeby. Ja czasem używam zdania „Ojcze, niech przyjdzie Twoje królestwo” (Łk 11,2).

Modlitwa, która towarzyszy

Modlitwę tę można powtarzać w myślach podczas pracy fizycznej (gdy mamy mało czasu i warunki utrudniające dłuższe skupienie). Jest jednak także pomocna podczas chwil ciszy i skupienia. Uważa się, że modlitwa Ojców Pustyni wyraża przede wszystkim zagubienie człowieka we (wszech)świecie, tęsknotę za czymś większym.  Modlitwa Jezusowa to modlitwa obecności. Jest pomocna, gdy nie znajdujemy żadnych słów, które chcielibyśmy powiedzieć Bogu. Jest modlitwą tęsknoty, modlitwą pustki, modlitwą bycia. Przy Jezusie i z Jezusem.