Muzea Watykańskie uhonorowały Borrominiego – architekta epoki baroku

Muzea Watykańskie zaprezentują nowy tom poświęcony barokowemu architektowi Francesco Borrominiemu (1599-1667). Jego wyjątkowe dziedzictwo do dziś charakteryzuje architekturę i zapewnia naukowcom cenny wgląd w znaczenie przestrzeni sakralnej i świeckiej.

Tom zawiera prace uznanych włoskich i międzynarodowych naukowców, którzy spotkali się na konferencji z okazji 350. rocznicy śmierci Borrominiego w grudniu 2017 roku. Konferencja została zorganizowana przez Muzea Watykańskie, Narodową Akademię San Luca i Wydział Architektury Uniwersytetu La Sapienza.

Współredaktorka Alessandra Rodolfo podkreśla trwałą wartość Borrominiego dla architektury i badań naukowych: „Pozostawił po sobie żywe dziedzictwo badań i twórczej odwagi, które wciąż dostarcza architektom i naukowcom informacji na temat znaczenia przestrzeni sakralnej i świeckiej w dzisiejszych czasach”.

Tom liczy 440 stron z 237 ilustracjami w czerni i bieli oraz w kolorze i ma służyć jako podstawowe narzędzie do badań nad Borrominim.

Borromini: mistrz baroku

Francesco Borromini był jednym z najbardziej wpływowych architektów epoki baroku. Jego praca w Rzymie wywarła trwały wpływ na architekturę europejską w XVII i XVIII wieku.

Artysta, który pochodził z Bissone w Ticino (obecnie Szwajcaria), zaprojektował jedne z najbardziej imponujących budynków epoki, w tym: kościół Sant’Agnese in Agone na Piazza Navona, Oratorium św. Filipa Neri i kościół San Carlo alle Quattro Fontane, arcydzieło z owalną kopułą i falującą fasadą, która odzwierciedla innowacyjnego ducha Borrominiego.

>>> Muzea Watykańskie: prace konserwatorskie ujawniły nową technikę Rafaela

Artystyczna rywalizacja z Berninim

Życie Borrominiego było ściśle związane z jego rywalizacją z Gian Lorenzo Berninim (1598-1680), jednym z czołowych artystów swoich czasów. Początkowo Borromini pracował pod kierunkiem Berniniego w katedrze św. Piotra, ale wkrótce rozwinął swój własny, niepowtarzalny styl.

Podczas gdy Bernini, jako charyzmatyczny południowy Włoch, często zdobywał przychylność papieskich klientów, Borromini był uważany za powściągliwego perfekcjonistę, który podejmował artystyczne ryzyko. Te kontrasty oznaczały, że Borromini często pozostawał w cieniu swojego rywala.

Tragiczny koniec

Kariera Borrominiego doznała kilku niepowodzeń, szczególnie po śmierci ważnych mecenasów i utracie zleceń. Krótko przed swoimi 67. urodzinami odebrał sobie życie z powodów, które nie są w pełni zrozumiałe.

Zobacz także