Kościół

Fot. wikimediacommons/Autorstwa Original Joel Rouse Ministry of DefenceDerivative nagualdesign – defenceimagery.mod.uk, OGL 3, httpscommons.wikimedia.orgwindex.phpcurid=65165563

PAP/KAI/wikipedia 2022-09-08

6 min. zajmie Ci przeczytanie tego artykułu.

Nie żyje Elżbieta II. Miała głęboką, osobistą więź z Bogiem

Brytyjska królowa Elżbieta II zmarła w wieku 96 lat – podał Pałac Buckingham. Choć w Wielkiej Brytanii monarcha od dawna nie rządzi, a jedynie panuje, królowa Elżbieta II całym życiem pokazywała, że panowanie to nie tylko splendory, ale głównie służba publiczna. Pełniła ją dłużej niż jakikolwiek brytyjski monarcha w historii.

Stan zdrowia królowej pogorszył się w środę – wieczorem Pałac Buckingham poinformował, że ze względu na zalecenie lekarzy, by odpocząć, odwołała ona zaplanowane wirtualne spotkanie z członkami Tajnej Rady. Wczesnym popołudniem przekazano, że królowa znajduje się pod opieką lekarzy w związku z tym, że są oni zaniepokojeni jej stanem zdrowia.

Elżbieta II, czyli Elżbieta Aleksandra Maria, urodziła się 21 kwietnia 1926 w Londynie. Królowa Wielkiej Brytanii z dynastii Windsorów od 6 lutego 1952 (koronowana 2 czerwca 1953), córka króla Jerzego VI i jego małżonki, Elżbiety Bowes-Lyon.

Królowa Elżbieta II w Szkocji EPA/ROBERT PERRY

Obrończyni Wiary

– Królowa brytyjska Elżbieta II jest osobą głęboko chrześcijańską, z osobistą więzią z Bogiem – powiedziała Catherine Pepinster, była dyrektorka katolickiego tygodnia „Tablet”, autorka książki “Defenders of the faith” (Obrońcy wiary), poświęconej stosunkowi monarchów angielskich do religii.

W rozmowie z włoską agencją wiadomości religijnych SIR opowiedziała ona o nieco mniej znanej stronie życia monarchini.

– Królowa odznacza się głęboką wiarą, o której często mówi, a ta więź z Bogiem w czasie sprawowania przez nią tego urzędu, nabiera szczególnego znaczenia w jej podwójnej roli oficjalnej, dotyczącej zresztą wszystkich władców angielskich od czasów reformacji – zaznaczyła dziennikarka. Wyjaśniła, że chodzi tu o rolę królowej zarówno jako zwierzchniczki “Kościoła Anglii”, jak i “Obrończyni Wiary” (“Fidei defensor”). Ten drugi tytuł “przyznał papież Klemens VII królowi Henrykowi VIII tuż przed jego zerwaniem z Rzymem” – przypomniała Pepinster.

Podkreśliła, że niezwykłym jest, iż osoba piastująca tak ważny urząd publiczny w tak głęboko zeświecczonym państwie, jak Zjednoczone Królestwo, odznacza się tak głęboką wiarą. – Królowa wielokrotnie mówiła, że Jezus jest dla niej wzorem życia, codziennie się modli i uczestniczy w niedzielnym nabożeństwie wszędzie, gdziekolwiek się znajduje – stwierdziła rozmówczyni SIR. Zwróciła uwagę, że gdy Elżbieta II odwiedza jakiś kraj, w którym chrześcijaństwo nie jest główną religią, to często usilnie prosi, aby za wszelką cenę znaleźć dla niej jakiś kościół.

Królowa Elżbieta w Londynie. Fot. PAP/EPA/FACUNDO ARRIZABALAGA

70 lat na tronie

70 lat temu świat obiegła wieść o śmierci króla Jerzego VI. Wiadomość ta zastała jego córkę Elżbietę podczas wizyty w Kenii. Gdy wyruszała ku Afryce, była księżniczką. Kiedy wyłoniła się z samolotu po powrocie, Brytyjczycy zobaczyli już monarchinię: Elżbietę II.

Demontaż imperium brytyjskiego, kryzys sueski, Beatlemania, wojna o Falklandy, upadek komunizmu, przystąpienie do Wspólnoty Europejskiej i brexit – Elżbieta II widziała wszystko. W ciągu siedemdziesięciu lat panowania uścisnęła rękę czternaściorgu premierom, od Winstona Churchila po Borisa Johnsona. Odwiedziła niemal 120 krajów. Podczas 271 podróży zagranicznych okrążyła Ziemię 42 razy.

Czterokrotnie brała udział w nabożeństwie dziękczynnym w anglikańskiej katedrze św. Pawła w Londynie. Było tak także z okazji 70-lecia swego panowania. Wcześniej świętowała w ten sposób 25-lecie, półwiecze i 60-lecie.

Za każdym razem dziękowała za to temu Bogu, któremu została poświęcona w dniu koronacji 2 czerwca 1953 r. Od tamtego czasu, bez jakichkolwiek ozdób, ubrana wyłącznie na biało, Elżbieta oddaje się Bogu i narodowi, traktując to swoje zaangażowanie bardzo poważnie – zaznaczyła autorka książki nt. związków władców brytyjskich z wiarą i religią.

Mocne poparcie Brytyjczyków

Stanowi nierozerwalną część najnowszej historii Zjednoczonego Królestwa, a większość mieszkańców kraju jest z tego zadowolona. Niemal 3/4 pytanych Brytyjczyków uważała, że monarchini dobrze spisuje się w swojej roli. Krytycznych jest 6 procent. – Według badań mniej więcej 2/3 pytanych chciało, by królowa pozostała na tronie do końca życia. Tylko 1/5 wolałaby, aby się wycofała. Z pewnością ma mocne i stabilne poparcie – mówi Polskiemu Radiu Tanya Abraham z firmy sondażowej YouGov.

Wstąpienie na brytyjski tron odbywa się automatycznie po śmierci poprzedniego monarchy. Nie trzeba do tego uroczystego oświadczenia ani koronacji. Uroczystość koronacyjna Elżbiety odbyła się dopiero w czerwcu 1953 roku.

Brytyjska królowa Elżbieta II uczestniczy w piątym dniu Royal Ascot w Ascot w Wielkiej Brytanii, fot. EPA/NEIL HALL

Monarchini i głowa Kościoła

Elżbieta II, która jako monarchini jest świecką głową Kościoła anglikańskiego, przypomniała uczestnikom Synodu Generalnego o ich wielkiej odpowiedzialności za przyszłość Kościoła. W niektórych dziedzinach wystąpią różnice zdań, ale wyraziła nadzieję, że „Zgromadzenie będzie umocnione w swej pracy pewnością Bożej miłości i że w realizacji zadań przed nim stojących będzie czerpać z tradycji jedności Kościoła”.

Oprócz godności królowej Zjednoczonego Królestwa Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej jest również głową 14 innych państw: Antigui i Barbudy, Australii, Bahamów, Belize, Grenady, Kanady, Jamajki, Nowej Zelandii, Papui-Nowej Gwinei, Saint Kitts i Nevis, Saint Lucia, Saint Vincent i Grenadyn, Tuvalu i Wysp Salomona, które razem z Wielką Brytanią mają status tzw. Commonwealth realm. Liczba państw, w których panowała Elżbieta II zmieniała się podczas jej panowania. Wszystkich państw, które uznawały ją za głowę państwa było 33.

Następca tronu

Karol, najstarszy syn Elżbiety II, został po jej śmierci nowym królem Zjednoczonego Królestwa Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej. 73-letni Karol jest najstarszym monarchą wstępującym na tron w brytyjskiej historii.

Przejęcie tronu przez Karola oznacza, że jego starszy syn William automatycznie został następcą tronu.