Od chrztu do Eucharystii 

Czy ktoś z nas pamięta swój własny chrzest? Najczęściej nie pamiętamy tego wydarzenia. Możemy jedynie się domyślać, jak ono wyglądało. Pamiętamy jednak Eucharystię, znamy jej przebieg, ale czy dostrzegamy jej związek z sakramentem chrztu św.? Warto go dzisiaj nieco zarysować. 

Sakrament 

Nauka katolicka mówi, że do przyjęcia sakramentu potrzebna jest wiara. Wszystkie sakramenty są bowiem sakramentami wiary. Co to oznacza? Chodzi tu o to, że stanowią one widzialne znaki niewidzialnej łaski, do której przyjęcia trzeba mieć wiarę. Ona właśnie jest uroczyście celebrowana w liturgii. Posiadamy obecnie siedem sakramentów: chrzest, bierzmowanie, Eucharystię (sakrament sakramentów), małżeństwo, kapłaństwo, namaszczenie chorych oraz sakrament pokuty i pojednania. To właśnie one są pewnego rodzaju „środkami wspomagającymi” na drodze ku zbawieniu. Są one o tyle ważne, o ile dzięki nim można prawidłowo wzrastać w życiu wiary. Dwoma „większymi” sakramentami są tu chrzest i Eucharystia. Dlaczego? Przez to, że chrzest obmywa człowieka z brudu grzechu, a Eucharystia karmi i poi (Leon I). 

>>> Międzynarodowy Kongres Eucharystyczny: Eucharystia nie oddala nas od świata

Najpierw chrzest 

Sakrament chrztu św. sprawia, że człowiek może się na nowo odrodzić (por. Rz 6,4). Oznacza to, że – używając słów Grzegorza z Nazjanzu – powraca on do utraconego raju. Wspólnota ochrzczonych jest bowiem zgromadzeniem radujących się z obcowania z Panem (por. Ps 89,16-17). Mówi się przecież, że radością wierzącego jest oglądanie Pana, a do tego potrzeba sakramentu chrztu św., który jest do zbawienia koniecznie potrzebny. Człowiek od razu jest niejako włączony w życie liturgiczne, gdyż dzięki temu sakramentowi może on brać udział w liturgii i czerpać garściami z tego, co mu daje Bóg. Tej perspektywy nie mają niewierzący, ale posiadają ją wierzący. Oni też stanowią mistyczne ciało Chrystusa, tworząc Kościół. Słusznie więc chrzest uznaje się za „najwspanialszy dar Boga” (Grzegorz z Nazjanzu). 

Potem Eucharystia 

Co więc daje Eucharystia? Jest ona przede wszystkim „dobrą łaską” (Piotr Lombard). Oznacza to, iż zacieśnia więź pomiędzy człowiekiem a Bogiem. Dodajmy, że jest to więź uświęcona (por. Mnich Kartuski). Dzięki niej możemy mieć skuteczny ratunek przeciwko wrogowi naszej duszy. Człowiek potrzebuje bowiem lekarstwa, a jest nim sakrament Eucharystii. Jak chrzest gładzi grzech pierworodny, tak Eucharystia grzech powszedni. Chcąc trwać w obecności Boga, trzeba się Nim karmić. To też daje Eucharystia – ona sprawia, że możemy przyjmować samego Boga. Jest to wielka tajemnica. Nie wiem, czy kiedykolwiek myśleliśmy o tym, ale gdy kapłan wlewa do kielicha wodę i wino, obrazuje to w sposób zewnętrzny połączenie dwóch substancji, ale w sposób wewnętrzny złączenie wiernych z Chrystusem. Człowiek staje więc przy samym Bogu.  

Dlaczego więc zauważenie związku między tymi sakramentami jest tak ważne? Dzięki niemu można dostrzec, że sakramenty chrztu i Eucharystii są ze sobą ściśle powiązane, przez co nie można uznawać, że istnieje coś takiego jak status „wierzącego niepraktykującego”.

Zobacz także