Papież apeluje o rozwijanie ochrony małoletnich i bezbronnych w Kościele

O rozwój ochrony i zapobiegania wykorzystywaniu małoletnich w Kościele zaapelował Ojciec Święty w przesłaniu skierowanym do uczestników Zgromadzenia Plenarnego Papieskiej Komisji ds. Ochrony Małoletnich. Franciszek przygotował swe przesłanie jeszcze podczas pobytu w Klinice Gemelli.

Drodzy bracia i siostry,

Serdecznie was pozdrawiam i przesyłam kilka wskazań dotyczących waszej cennej posługi. Faktycznie, jest ona jak „tlen” dla Kościołów lokalnych i wspólnot zakonnych, ponieważ tam, gdzie jest bezpieczne dziecko lub osoba bezbronna, tam służycie i oddajcie cześć Chrystusowi. W codziennym rytmie waszej pracy – zwłaszcza w środowiskach najbardziej niekorzystnych – kształtuje się prorocza prawda: zapobieganie nadużyciom nie jest okryciem, które należy nałożyć na sytuacje kryzysowe, ale jednym z fundamentów, na których można budować wspólnoty wierne Ewangelii. Za to wyrażam moją wdzięczność.

Wasza praca nie sprowadza się do protokołów, które należy stosować, ale promuje instytucje zabezpieczające: szkolenia, które edukują, kontrole, które zapobiegają, słuchanie, które przywraca godność. Wdrażając praktyki prewencyjne, nawet we wspólnotach najbardziej odległych, składacie obietnicę: że każde dziecko, każda bezbronna osoba znajdzie bezpieczne środowisko we wspólnocie kościelnej. To jest siła napędowa tego, co powinno być dla nas nawróceniem integralnym.

Proszę was dzisiaj o trzy działania:

1. Rozwijanie współpracy z dykasteriami Kurii Rzymskiej.
2. Zaoferowanie ofiarom i tym którzy doznali wykorzystywania gościnności i troski o rany duszy, w stylu Dobrego Samarytanina. Słuchania uchem serca, aby każde świadectwo nie było zapisem do uzupełnienia, lecz dogłębnym miłosierdziem, z którego może się odrodzić.
3. Budowanie sojuszy z instytucjami pozakościelnymi – władzami cywilnymi, ekspertami, stowarzyszeniami – aby ochrona stała się językiem uniwersalnym.

W ciągu tych dziesięciu lat rozwinęliście sieć bezpieczeństwa w Kościele. Idźcie naprzód! Bądźcie nadal strażnikami, którzy czuwają, gdy świat śpi. Niech Duch Święty, nauczyciel żywej pamięci, uchroni nas przed pokusą odkładania cierpienia do archiwów, zamiast je leczyć.

Dziękuję za pamięć w modlitwie. Ja również wam towarzyszę i proszę Pana i Pannę Najświętszą, aby was wspierali, abyście mogli kontynuować podjętą drogę z poświęceniem i nadzieją.

Zobacz także