Poznań: msza święta w intencji zmarłych w kryzysie bezdomności [+GALERIA]

Wspólnota Sant’Egidio zaprasza co roku do udziału we mszy św., by modlić się i przechowywać i pielęgnować pamięć o tych, którzy często anonimowo umierają na ulicach naszego miasta. Dziś, 25 lutego odbyła się w parafii pw. św. Jana Vianney na Sołaczu.

Członkowie Wspólnoty i osoby w kryzysie bezdomności wspólnie modlą się za śp. Ewę – pierwszą znaną Wspólnocie osobę w kryzysie bezdomności, która zmarła oraz za wszystkich naszych zmarłych ubogich przyjaciół.

„Michał, Adam czy Artur – to tylko trzej nasi przyjaciele z dworcowych spotkań, których śmierć w minionym roku bardzo przeżyliśmy. Jak co roku w lutym, podczas mszy świętej chcemy pomodlić się za wszystkich naszych zmarłych przyjaciół i inne osoby w kryzysie bezdomności, których imiona zna jedynie Pan” – pisze Wspólnota Sant’Egidio.

Ksiądz Mirosław Tykfer ze Wspólnoty Sant’Egidio, w czasie kazania mówił o tym, że wiele razy pociągają nas przykłady osób, które w sposób radykalny wybrały pomoc drugiemu człowiekowi, że pociąga nas Ewangelia i wówczas rodzą się w nas pragnienia, by także żyć w ten sposób.

– I wtedy potrzebujemy takiego czwartku, kiedy idziemy na dworzec, ale także w DPSie, Szkoły pokoju, gdzie spotykamy się z rodzinami romskimi i we wszystkich innych kontekstach, kiedy zaczynamy odkrywać jak bardzo jesteśmy pełni siebie, jak wciąż chce udowodnić, że jestem ważniejszy, że jestem lepszy, że chce dominować. Nie chce być jak bezradne dziecko. Bo to w świecie nie ma wartości. Dziecko musi dorosnąć, musi być wykształcone, bogate, zajmować jakąś pozycję społeczną. Mamy te wszystkie kryteria, które mają nam pokazać, kiedy zdobędziemy wartość. Dlaczego te spotkania są tak bardzo potrzebne, co one w nas sprawiają? One sprawiają, że chociaż na początku wydaje się, że idziemy komuś pomóc, nagle okazuje się, że w momencie rozmowy, spotkania, budowania czegoś, co rzeczywiście często rodzi z niektórymi głębszą więź – mówi ks. Mirosław Tykfer.

>>> Dagmara Lis, Szkoły Pokoju: widzimy w dzieciach ogromny głód spotkania [ROZMOWA]

Wspominał konkretne osoby w kryzysie bezdomności, które były znane Wspólnocie, a w ostatnim czasie zmarły. Mówił także o tym, że w czasie tych spotkań człowiek doświadcza pokoju i „nagle człowiek odkrywa, że nie musi niczego udowadniać”.

– Kiedy Jezus zaprasza do zajęcia ostatniego miejsca, do nie wynoszenia siebie, ale bycia dla innych. „Kto przyjmuje jedno z tych dzieci, mnie przyjmuje”. To nie jest zaproszenie do tego byśmy napięli moralne muskuły i udowodnili sobie jacy potrafimy być dobrzy dla innych. Chodzi o coś odwrotnego. Byśmy odkryli, że to zaproszenie jest zaproszeniem do prawdziwego, ludzkiego szczęścia. Ewangelia zwalnia nas z tego, że musimy coś udowadnia, ale prowadzi do tego, że my możemy być sobą. aby być w domu, być z innymi – mówił.

Powiedział także, że taki rodzaj relacji sprawia, że ktokolwiek odchodzi to we Wspólnocie zauważa się jego brak i rodzi się myśl o poczuciu odpowiedzialności za innych.

Od wielu lat Wspólnota Sant’Egidio w lutym modli się w intencji osób zmarłych w kryzysie bezdomności. 31 stycznia 1983 roku w Rzymie, na peronie dworca Termini zmarła Modesta Valenti, której obsługa karetki odmówiła zabrania do szpitala, bo kobieta była brudna. To właśnie po jej śmierci narodziła się wspólnotowa tradycja objęcia modlitwą osób zmarłych w kryzysie bezdomności. W Poznaniu pierwszą osobą bezdomną pożegnaną przez nas była Ewa.

Zobacz także