Proces synodalny we Włoszech: dokument z pracy w diecezjach

Prezydium Konferencji Episkopatu Włoch przekazało sekretariatowi generalnemu Synodu Biskupów sprawozdanie z przebiegu procesu synodalnego na etapie diecezjalnym.

Dokument przedstawia syntetyczną relację z drogi przebytej w latach 2021-2022, której celem było słuchanie i konsultacja ludu Bożego. Ten pierwszy krok został połączony z drogą synodalną jaką już wcześniej postanowił podjąć Kościół we Włoszech.

>>> Ks. Mirosław Tykfer o synodzie: księża są niewysłuchaną grupą, a krytyka dotyczy właśnie ich [PODKAST]

Przezwyciężyć indywidualizm i podziały

Dokument wskazuje, że Kościół we Włoszech starał się przezwyciężyć indywidualizm, sceptycyzm i podziały, aby podjąć wspólną drogę. Powołano krajowy komitet koordynacyjny, utworzono około 50 tys. grup synodalnych wraz z ich moderatorami, w których uczestniczyło pół miliona osób. Prace koordynowało ponad 400 referentów diecezjalnych wraz ze swoimi zespołami. Wpłynęło 200 sprawozdań diecezjalnych i 19 przygotowanych przez inne grupy kościelne. W sumie do sekretariatu generalnego Konferencji Episkopatu Włoch do końca czerwca dotarł materiał obejmujący ponad 1,5 tys. stron tekstu.

W głównej części dokument przedstawia dziesięć punktów, wokół których zorganizowano refleksję wyłaniającą się z syntez diecezjalnych: słuchanie, przyjęcie, relacje, świętowanie, komunikacja, dzielenie się, dialog, dom, okresy życiowe i metoda. Ich wielość nie stanowi ograniczenia, które należy przezwyciężyć, poprzez próby ujednolicenia lub hierarchizacji, ale wskazuje raczej na pluralizm doświadczenia Kościołów we Włoszech, z całą różnorodnością akcentów i wrażliwości, które je wyrażają i których są nosicielami.

Rozeznanie syntez diecezjalnych i opracowanie w dziesięciu punktach pozwoliło na wyodrębnienie pewnych „priorytetów”, których celem jest ożywienie i rozwijanie synodalnej drogi Kościoła we Włoszech w komunii z procesem toczącym się na poziomie powszechnym. Postanowiono zgrupować je wzdłuż trzech osi, określonych jako warsztaty synodalne, a więc „ulica i wioska” (słuchanie konkretnych środowisk życia), „gościnność i dom” (jakość relacji i struktur kościelnych) oraz „służba i formacja duchowa”. Te warsztaty mogą być dowolnie komponowane, a każdy Kościół lokalny może dodać czwarty, który wzmocni priorytet wynikający z drogi przebytej w pierwszym roku.

Synteza zwraca uwagę, że obraz odnoszący się do warsztatu wskazuje na potrzebę pracy trwającej w czasie, która nie ogranicza się do organizacji wydarzeń, ale zmierza do realizacji ścieżek słuchania i doświadczeń przeżywanej synodalności, których wnioski będą stanowiły punkt wyjścia dla kolejnych etapów krajowej drogi synodalnej.

Zobacz także