Prymas Polski: wiara dojrzewa nie w sterylnych warunkach, ale w konkretnym życiu

„Wiara dojrzewa nie w sterylnych warunkach, ale w konkretnym życiu. Domaga się ciągłego zaufania i zawierzenia Jezusowi, być może nawet nie rozumiejąc zaraz wszystkiego” – mówił Prymas Polski abp Wojciech Polak w niedzielę 19 stycznia w kościele pw. Zwiastowania NMP w Inowrocławiu.

Metropolita gnieźnieński przewodniczył Mszy św. w intencji kard. Józefa Glempa przed zbliżającą się 12. rocznicą jego śmierci. Inowrocławski kościół pw. Zwiastowania NMP – jak przypomniał Prymas – był dla kard. Glempa świątynią początków. Tutaj bowiem „wszystko w życiu wiary zaczęło się dla niego, tu otrzymał dar, który Pan dał mu przez chrzest święty – nadzieję”. W Inowrocławiu, z którego – jak sam wspominał – dane mu było „jak przez okno, spozierać na krainę Kujaw, poznawać ludzi i Boga”, miała więc swój początek historia jego życia, ale także historia jego powołania i pasterskiej posługi.

„Wiemy, że lubił tu wracać – przyznał abp Polak. – Lubił wracać do tych swoich inowrocławskich początków, do tego okna, do chrztu, przez który patrzył na Boga i ludzi. W pewnym sensie był kardynał Józef Glemp prymasem początków. Rozpoczynał swoją pasterską posługę w czasach rodzącej się Solidarności, gdy rozbudzona w 1980 roku nadzieja nowych początków przechodziła swoje pierwsze bolesne próby. Na jego posługiwanie przypadł w naszej Ojczyźnie czas stanu wojennego, ale także wiatr politycznych przemian, które w końcu doprowadziły do pierwszych częściowo wolnych wyborów w 1989 roku i rozpoczętej w naszym kraju społecznej przemiany. Był naszym arcybiskupem i prymasem, gdy wchodziliśmy do NATO i stawaliśmy się częścią Unii Europejskiej. Dał mu więc Bóg w ciągu jego życia doświadczać tych wszystkich nowych społecznych początków” – mówił arcybiskup gnieźnieński.

Przypomniał też o tym, co Prymas Glemp sam zapoczątkował i czemu przewodniczył. Wśród wielu podjętych przez niego decyzji były i te o budowie nowych kościołów m.in. Świątyni Opatrzności Bożej. Wprowadzał też Kościół w Polsce w trzecie tysiąclecie chrześcijaństwa wskazując, że choć „przed wieloma ludźmi na progu nowego stulecia staje lęk, że prawdziwa wolność do wyboru dobra będzie wolnością skomputeryzowaną, bezbarwną, to jednak przy tym pytaniu o przyszłość wolności, ludzie wierzący muszą roztoczyć blask Chrystusowej nadziei”.

„Wiele było więc w jego życiu tych nowych początków. Wiele znaków, które sam odczytywał i widział jako przejaw działania Opatrzności Bożej” – przyznał abp Polak nawiązując do czytanej tego dnia Ewangelii o pierwszym znaku, jaki Jezus uczynił, przemieniając wodę w wino w Kanie Galilejskiej. Ten cud – tłumaczył dalej – był „wezwaniem do wiary, zaproszeniem, aby uczniowie z wiarą otworzyli się na objawiającego się im w Jezusie Chrystusie prawdziwego Boga”.

„Ten znak w Kanie Galilejskiej był dla uczniów zaledwie początkiem tej szkoły miłości i przebaczenia, jaką mieli przejść” – powtórzył za kard. Glempem Prymas dodając, że po nim trzeba było jeszcze wielu kolejnych, by wiara uczniów dojrzała. Znaki te Jezus czynił jednak nie w oderwaniu od codzienności, ale właśnie pośród niej: w domu celnika Zacheusza, w gościnie u Łazarza, wśród chorych i ubogich. W ten sposób – podkreślił Prymas – kształtowała się wiara uczniów, nie w sterylnych warunkach, ale w konkretnym życiu. I tak kształtująca się wiara – dodał – „będzie domagała się od uczniów ciągłego zaufania i zawierzenia Jezusowi, być może nawet nie rozumiejąc zaraz wszystkiego. Będzie się domagała dorastania do tego, czego Jezus od nich oczekuje. Będzie się domagała życia prawdziwą nadzieją. Nadzieja bowiem jest siłą, która pochodzi od Boga. Nie jest nawykiem czy cechą charakteru, którą ktoś ma lub nie ma, ale siłą, o którą trzeba prosić”.

>>> Franciszek: Pan daje nam swoją miłość w nadmiarze

Modlitwa w intencji kard. Glempa w inowrocławskim kościele pw. Zwiastowania NMP, gdzie przyjął chrzest, odbywa się co roku. Wcześniej, jeszcze za życia, Prymas przyjeżdżał regularnie do Inowrocławia, by w tej właśnie świątyni dziękować za życie, za chrzest i powołanie. W Inowrocławiu działa również

Instytut Prymasa Józefa Glempa, który dba o pamięć o Prymasie i promuje duchową kulturę Kujaw. We wtorek 21 stycznia w placówce odbędzie się spotkanie wspomnieniowe poświęcone Prymasowi z udziałem: dr Mileny Kindziuk, autorki książki „Ostatni taki Prymas”, ks. prof. Krzysztofa Pawliny, rektora Akademii Katolickiej w Warszawie i abp. Wojciecha Polaka.

W intencji kard. Glempa, w 12. rocznicę jego śmierci (23 stycznia), odprawiona zostanie również Msza św. w katedrze gnieźnieńskiej pod przewodnictwem bp. Radosława Orchowicza.

Kard. Józef Glemp urodził się 18 grudnia 1929 roku w Inowrocławiu. Lata dziecięce i młodość spędził w pobliskim Rycerzewie. W Inowrocławiu ukończył liceum, a w Gnieźnie seminarium duchowne. Święcenia kapłańskie otrzymał 25 maja 1956 roku w bazylice prymasowskiej w Gnieźnie z rąk bp. Franciszka Jedwabskiego, sufragana poznańskiego, który udzielił ich w zastępstwie internowanego wówczas kard. Stefana Wyszyńskiego. Nominację na arcybiskupa warszawskiego i gnieźnieńskiego Prymasa Polski otrzymał 7 lipca 1981 roku, półtora miesiąca po śmierci prymasa Stefana Wyszyńskiego. Rządy w obu archidiecezjach kanonicznie objął 9 lipca tegoż roku, a uroczyste ingresy odbył: 13 września do bazyliki prymasowskiej w Gnieźnie i 24 września do archikatedry warszawskiej.

Śp. kard. Józef Glemp był 87. arcybiskupem metropolitą gnieźnieńskim w 1025-letniej historii metropolii gnieźnieńskiej. Urząd sprawował w latach 1981-1992. Jednocześnie był arcybiskupem metropolitą warszawskim, obie archidiecezje były bowiem do 25 marca 1992 połączone unią personalną. Po reorganizacji struktur Kościoła w Polsce w 1992 i rozłączeniu obu archidiecezji zachował godność Prymasa Polski do 2009 roku jako kustosz relikwii św. Wojciecha. Na mocy decyzji Benedykta XVI tytuł Prymasa Polski wrócił do arcybiskupa metropolity gnieźnieńskiego w grudniu 2009 roku, gdy kard. Glemp skończył 80 lat. Otrzymał go ówczesny arcybiskup gnieźnieński Henryk Muszyński.

Śp. kard. Józef Glemp zmarł 23 stycznia 2013 roku. 28 stycznia po Mszy św. pogrzebowej w archikatedrze warszawskiej został pochowany w znajdującej się w świątyni krypcie arcybiskupów warszawskich.

Zobacz także