Czy bazylia ma coś wspólnego z bazyliką? Tych ciekawostek o słowach związanych z Kościołem nie znałeś

Większość słów związanych z Kościołem wywodzi się z łaciny. W języku tym często oznaczają jednak zupełnie coś innego. Warto więc przyjrzeć się im bliżej. 

Kościół – najpierw funkcjonowało słowo „cerkiew”. Później miejsce modlitwy, które dziś nazywamy kościołem, czerpiąc inspirację z języka czeskiego nazywano grodem. Pierwsze kościoły stawiano bowiem w warownych grodach. Według legend nazwa „kościół” pochodzi od „kości”, ponieważ w poprzednich wiekach w kościołach chowano zmarłych. 

Bazylia i bazylika – chociaż oznaczają zupełnie co innego, wbrew pozorom pojęcia te są do siebie bardzo zbliżone. Bazylia przede wszystkim jest wyrazem pokrewnym do słowa bazylika.
Słowo bazylika pochodzi z łaciny (basilica) i dosłownie oznacza „portyk królewski”. Natomiast bazylia (łac. basilicum) to dosłownie „król”. 

Katedra – słowo to wywodzi się z łaciny (cathedra) i oznacza krzesło, siedzenie dla biskupa. 

>>> „Wściekłość piekła przeistoczy się w przemoc i spowoduje ogromne zniszczenia”. Treść objawień Matki Bożej w Heede

Konfesjonał – (łac. confessionare) to spowiadać, wyznawać 

Ołtarz – dawniej ołtarz nazywano ałtarem, od łacińskiego altare, co oznacza „wysoki”. 

Tabernakulum – słowo to wywodzi się z łacińskiego tabernaculum i oznacza szałas i namiot 

Kruchta – czyli przedsionek w kościele – wywodzi się od słowa crypta, czyli krypta, która w języku polskim jest podziemnym pomieszczeniem w Kościele, przeznaczonym do przechowywania relikwii lub ciał zmarłych. 

Ksiądz – to jedyne słowo w tym zestawieniu, które wywodzi się z języka słowiańskiego. Początkowo oznaczało naczelnika plemiennego. W średniowieczu natomiast księdzem nazywano człowieka możnego i wpływowego.  

>>> Olivier Giroud (piłkarz, napastnik klubu Chelsea): Pan jest moim Pasterzem

Odpust – wyraz ten zapożyczony został z języka słowiańskiego, na początku oznaczał wyłącznie odpuszczenie czegoś lub zwolnienie z czegoś. 

Cmentarz – słowo to pochodzi od łacińskiego cimiterium; co zarówno po łacinie, jak i w języku greckim, oznacza „spać/odpoczywać”.  

Ornat – po łacinie to ornare, czyli „ozdabiać” lub też ornatus, czyli ozdobny ubiór. Ornat stanowi symbol drogi krzyżowej Chrystusa oraz ciężaru obowiązków i godności kapłańskich. W obrządku bizantyjskim odpowiednik ornatu to felonion. 

Monstrancja – słowo to pochodzi od łacińskiego monstare, czyli „pokazywać”. Co ciekawe, monstrancja stała się powszechna w Kościele katolickim dopiero w XIII wieku, kiedy papież Urban IV wprowadził święto Bożego Ciała. Wcześniej hostię umieszczano np. w kryształowych puszkach. 

Ministrant – z łacińskiego ministrare, czyli „służyć”, „posługiwać”, „pomagać”. Co ciekawe, słowo „minister” również po łacinie oznacza „sługa”, „pomocnik”.  

Procesja – to wyraz pochodzący z łaciny (processio) oznaczający obrzędowe wyjście z kościoła na zewnątrz. 

Misjonarz – słowo wywodzące się z łaciny (missionarius), od samego początku występuje we współcześnie znanym znaczeniu. 

Zakrystia – wyraz zapożyczony z języka niemieckiego (sakristiei). Wcześniej jednak funkcjonowało słowo sacrista, czyli sługa kościelny. 

Zobacz także