Dlaczego miłość Boga do człowieka jest… szalona?

Dlaczego miłość Boga do człowieka jest wręcz szalona? Na czym polega doskonałość ofiary Chrystusa? I czy nasze dobre uczynki zasługują na zbawienie? O tajemnicy Krzyża Chrystusowego pisze o. Emidio-Marie Ubaldi w książce “Siedem przeszkód do życia w Duchu Świętym. Grzechy główne”.

Trzy doskonałości Boga

Postarajmy się głębiej zrozumieć tajemnicę krzyża. Nie wiem, czy zdajemy sobie sprawę, jak dalece grzech oddzielił nas od Boga. Świadomość ta jest bardzo istotna, gdyż to właśnie umierając na krzyżu, Jezus spłacił dług, co pozwoliło nam pojednać się z Bogiem. Jan Ewangelista napisał: „Tak bowiem Bóg umiłował świat, że Syna swego Jednorodzonego dał, aby każdy, kto w Niego wierzy, nie zginął, ale miał życie wieczne”. Chciałbym, żebyśmy sobie uświadomili głębię tego stwierdzenia: Ojciec tak bardzo nas umiłował, że dał swojego Syna, by nas ocalić. To jest miłość szalona! Pójdźmy dalej: dawny katechizm podawał, że Bóg jest bytem doskonałym, doskonałym pod każdym względem.

>>> Jak dobrym trzeba być, żeby trafić do nieba? Ten filmik to najlepsza odpowiedź [WIDEO] 

• Jest doskonały w swojej świętości, tak wielkiej, że wszystkie Potęgi i Siły drżą przed Nim. Święty Franciszek z Asyżu napisał: „Ty jesteś Święty, jesteś jedyny Święty”.
• Jest doskonały w swojej sprawiedliwości, tak wielkiej i przenikliwej, że dociera ona do istoty spraw. Wszystko się Jemu objawia w swojej prawdzie, obnażone, i nic nie mogłoby Mu się oprzeć.
• Jest doskonały w swojej miłości i w swoim miłosierdziu. Święta Faustyna przypomniała, że miłość i miłosierdzie są największymi przymiotami Boga. Razem z naszymi przodkami, Adamem i Ewą, na świecie pojawił się grzech. Po nich my także grzeszyliśmy, bardzo grzeszyliśmy. „Wszyscy bowiem zgrzeszyli i pozbawieni są chwały Bożej” – napisał św. Paweł.

W takiej sytuacji nasuwają się dwa pytania: ponieważ Bóg jest sprawiedliwością doskonałą, co mamy uczynić, by naprawić grzechy, które zostały popełnione i które w dalszym ciągu się popełnia? Któż z nas jest tak doskonały, że byłby w stanie naprawić tę niesprawiedliwość? Poza tym, ponieważ Bóg jest również miłosierdziem doskonałym, w jaki sposób pogodzić doskonałą sprawiedliwość Boga i Jego miłosierdzie?

Baranek za Izaaka

W tym momencie dochodzi do głosu to, co Biblia nazywa ofiarą na cześć bóstwa. Stary Testament obfituje w historie dotyczące ofiar ze zwierząt składanych bóstwu. Wielu chrześcijan nie rozumie ich znaczenia. Nie zamierzając robić wykładu wyjaśniającego tę kwestię, ograniczam się do podania zasady obowiązującej w Biblii: niewinny umiera za winnego. Przyjście Jezusa zostało poprzedzone długim przygotowaniem. Jeśli przeczytacie Księgę Rodzaju, przekonacie się, że Bóg poprosił Abrahama, by ten złożył Mu w ofierze własnego syna, Izaaka, syna obietnicy, syna danego przez samego Boga z żony Abrahama, Sary, która była bezpłodna.

>>> S. Małgorzata Chmielewska: miłość przychodzi z czasem. Miłości trzeba się wzajemnie uczyć 

W Biblii jerozolimskiej ten rozdział nosi tytuł: „Ofiara Abrahama” (lub Izaaka). Wiemy, że Bóg jest przeciwny składaniu ofiar z ludzi, a jednak wystawił na próbę wiarę Abrahama, by sprawdzić, czy jest on bardziej przywiązany do samego Boga niż do Jego darów. Ostatecznie Izaak został oszczędzony, gdyż Bóg miał na uwadze inną ofiarę: prawdziwą – swojego Syna, który dobrowolnie oddał swoje życie, by nas zbawić. Ta dobrowolna ofiara już dała wówczas o sobie znać. W Księdze Wyjścia odnajdujemy inną zapowiedź Jezusa: w noc paschalną mowa jest o baranku. Bóg powiedział do Mojżesza, by się postarał o baranka, „baranka bez skazy, samca, jednorocznego”. Baranek ten miał być doskonały, bez żadnej ułomności. W noc paschalną, o zmierzchu, miał być zabity.

Tylko On mógł nas zbawić

To ze względu na tę krew, zapowiedź przelanej krwi Chrystusa, Hebrajczycy zostali oszczędzeni, ocaleni, mogli wyjść z Egiptu i ruszyć w drogę ku wolności, ku Ziemi Obiecanej. Od tamtej chwili była mowa o ofierze za grzech. Wszystko to zostało dokładnie opisane w Księdze Kapłańskiej. Rozróżniamy dwa rodzaje ofiar: ofiarę całopalną – kiedy to spala się ofiarę w całości, i ofiarę komunijną (rodzaj świętego posiłku) – kiedy to część ofiary prawnie należała się Bogu, a resztę spożywali biesiadnicy.

Ofiary te były jedynie formami przygotowawczymi. Nie były rzeczywiste – bo czyż zwierzęta mogłyby naprawić grzech człowieka? I któryż z ludzi byłby zdolny zgładzić grzech całej rasy ludzkiej? Któż dysponowałby wystarczającymi bogactwami albo życiem, którego wartość zdołałaby spłacić ten dług? Odpowiedzi na te pytania udziela Jan Chrzciciel na początku Ewangelii według św. Jana: „gdy zobaczył przechodzącego Jezusa, rzekł: «Oto Baranek Boży»”. Święty Jan Ewangelista podkreślił też ważną rzecz: Jezus, prawdziwa Pascha, umarł na Kalwarii w tym samym czasie, kiedy w świątyni kapłani zarzynali baranki na Paschę żydowską. Nikt nie spostrzegł, że prawdziwy Baranek znajduje się na Kalwarii.

>>> Kard. Cantalamessa: Jezus jest żywą osobą, a nie postacią 

Jezus przyszedł zapłacić cenę za nas i zamiast nas. W Dziejach Apostolskich św. Piotr uroczyście oświadczył: „I nie ma w żadnym innym zbawienia, gdyż nie dano ludziom pod niebem żadnego innego imienia, przez które moglibyśmy być zbawieni”. Ani Mahomet, ani Budda, ani żaden inny założyciel religii czy systemu myśli filozoficznej nie mógłby nas zbawić! To On, Syn Boży, Słowo, które stało się ciałem, umarły i zmartwychwstały, On jeden mógł nas zbawić. I zbawił nas nie ze względu na nasze dobre uczynki.

WIĘCEJ O TAJEMNICY KRZYŻA PRZECZYTASZ W KSIĄŻCE “SIEDEM PRZESZKÓD DO ŻYCIA W DUCHU ŚWIĘTYM” O. EMIDIO-MARIE UBALDIEGO

Tekst został opracowany na podstawie książki “Siedem przeszkód do życia w Duchu Świętym” o Emidio-Marie Ubaldiego, wydawnictwo Esprit

Zobacz także