Radość Zmartwychwstania na ulicach całego świata!

Być może już spotkałeś poprzedniej niedzieli śpiewających katolików na ulicach, bądź słyszałeś jak ktoś publicznie mówił o miłości Boga. Jeśli nie, prawdopodobieństwo, że w następną niedzielę takich spotkasz, jest bardzo duże.

Członkowie Drogi Neokatechumenalnej, którzy już tradycyjnie, w pięć niedziel wielkanocnych na całym świecie, wychodzą na największe place miast, by dzielić się radością ze Zmartwychwstania Chrystusa i doświadczenia Jego działania we własnym życiu. Spotkania ewangelizacyjne przebiegają zazwyczaj według tego samego schematu. Na początku odprawia się nieszpory, ludziom zebranym na spotkaniu zadaje się następnie pytania związane z tematem spotkania a następnie głoszone są katechezy kerygmatyczne. Na każdym spotkaniu członkowie Neokatechumenatu dzielą się swoim doświadczeniem tego, w jaki sposób Chrystus zmienił ich życie.

W Polsce Wielkie Misje na Placach głoszone są w każdym mieście, gdzie obecna jest Droga Neokatechumenalna (a więc we większości polskich miast). Jak wszędzie śpiewane są pieśni neokatechumenalne, które złożone są w całości ze słów Pisma Świętego, na taką samą melodię, w której śpiewa się je na całym świecie. Skomponował je Kiko Argüello, jeden z trzech założycieli Drogi. Pomysł ewangelizacji na większych placach miast, zrodził się z inicjatywy papieża Franciszka, który w 2013 roku zachęcił inicjatorów Drogi Neokatechumenalnej – Kiko Argüello, śp. Carmen Hernandez i o. Mario Pezziego – do dzielenia się Ewangelią na „100 placach Rzymu”. 

Każde ze spotkań dotyczy innego tematu. Są to pytania np. o sens życia, wezwanie do nawrócenia, pragnienie szczęścia, plan miłości Boga wobec każdego człowieka, doświadczenie Kościoła. 

Droga Neokatechumenalna narodziła się w madryckich barakach. Kiko Argüello wraz z kilkoma braćmi zaczął głosić ubogim Ewangelię. W miejscu, w którym rodziło się wiele zła, przemocy i ogromnej biedy, młody Kiko spotykał się z najbiedniejszymi i mówił im kerygmat (a więc słowa o sensie Zmartwychwstania). Z czasem ta forma zaczęła się konkretyzować w swego rodzaju syntezę katechetyczną opartą na trójnogu: Słowo Boże – Liturgia – Wspólnota, który w miarę jak zstępował w serca ubogich, powodował narodzenie się nowej rzeczywistości. W tychże barakach powstała pierwsza wspólnota neokatechumenalna – ludzi, którzy będąc ochrzczeni, nie byli świadomi tego, co ten sakrament oznacza. Dlatego też sformułowanie „Neokatechumenat” oznacza wgłębianie się w tajemnicę chrztu i rzeczywistości krzyża w życiu każdego chrześcijanina.  

Droga Neokatechumenalna prowadzi ponad sto misyjnych seminariów „Redemptoris Mater” na całym świecie, w których formuje się 2,3 tys. seminarzystów, wyświęconych zaś już zostało 1880 kapłanów. Szacuje się, że seminaria neokatechumenalne „Redemptoris Mater” ukończyło 2,5 tysiąca kapłanów, a drugie tyle kandydatów formuje się obecnie. Jest też ponad 5 tysięcy sióstr zakonnych i ponad 40 tysięcy wspólnot na całym świecie. Do Polski Drogę Neokatechumenalną sprowadził w 1975 r. jezuita ks. Alfred Cholewiński, absolwent Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego oraz Papieskiego Instytutu Biblijnego w Rzymie. 

Jak podają szacunki Katolickiej Agencji Informacyjnej, dzięki samemu głoszeniu Ewangelii w miejscach publicznych, rocznie do Kościoła zbliża się ok. 40 tys. ludzi.

Zobacz także