Rumunia: jak Kościół i państwo przygotowują się do narodowego roku jubileuszowego 2025?

Rumuński Kościół Prawosławny i władze państwowe przygotowują się do narodowego roku jubileuszowego 2025. Według informacji wiedeńskiej fundacji ekumenicznej Pro Oriente, z okazji 100. rocznicy wyniesienia Rumuńskiego Kościoła Prawosławnego do rangi patriarchatu, odbędą się nie tylko liczne wydarzenia kościelne, ale także będzie uczestniczyło państwo.

Niedawno parlament Rumunii przyjął specjalną ustawę w tej sprawie. Za ustawą głosowało 247 parlamentarzystów przy ośmiu głosach wstrzymujących się. Patriarchat w Bukareszcie z aprobatą skomentował fakt, że państwo „nie tylko umożliwia obchody na wszystkich poziomach instytucjonalnych, ale jest to nawet rodzaj dobrowolnego zobowiązania”.

>>> Rumunia i Bułgaria wejdą do strefy Schengen 

Liczący około 22 milionów członków – 85 procent mieszkańców kraju – Rumuński Kościół Prawosławny jest drugim co do wielkości Kościołem prawosławnym po Patriarchacie Moskiewskim. Formalne uznanie niepodległości Rumuńskiego Kościoła Prawosławnego zostało poprzedzone długim sporem z ekumenicznym Patriarchatem Konstantynopola w XIX wieku. Niepodległość nowo powstałego państwa rumuńskiego została uznana w 1878 roku, a w 1881 roku Rumunia została podniesiona do rangi królestwa. 23 listopada 1882 roku Święty Synod Kościoła Rumunii jednogłośnie przyjął „akt synodalny” wzywający do przyznania Kościołowi rumuńskiemu autokefalii (niezależności).

Uznanie autokefalii Rumuńskiego Kościoła Prawosławnego oficjalnie potwierdził patriarcha ekumeniczny Joachim IV 25 kwietnia 1885 roku. Po zakończeniu I wojny światowej zostały również zjednoczone z Rumuńskim Kościołem Prawosławnym eparchie prawosławne w częściach kraju znajdujących się wcześniej pod panowaniem węgierskim, austriackim lub rosyjskim.

>>> Rumunia: przyszły rok będzie rokiem stulecia Patriarchatu Rumuńskiego

Rumuński Kościół Prawosławny został ostatecznie podniesiony do rangi patriarchatu przed 100 laty. Pierwszym patriarchą od 1925 roku był Miron Cristea, który od 1938 r. przez rok (aż do śmierci) pełnił funkcję szefa rządu podczas „królewskiej dyktatury” Karola II.

Zobacz także