#sharePost (17 marca) – Dwa zdania, które są lekarstwem na każdą beznadzieję

Podczas spotkania ze słowem Bożym więcej uwagi poświęcę treści pierwszego czytania. Mieści się tu zapowiedź, dobra nowina, że Izrael niebawem wróci do ojczyzny z wygnania, z Babilonu. Jednocześnie Izajasz wzmacnia tę nadzieję – niebawem przyjdzie Sługa Pański, a wraz z Nim nadejdą jeszcze lepsze czasy. Będzie dobrobyt. Wszyscy będą chodzić równymi drogami. Jednak, co najważniejsze, każdy otrzyma szansę powrotu z własnego, osobistego wygania, którego powodem stał się grzech.

Chociaż Bóg jawi się jako litościwy Ojciec, spotyka się z zarzutem – „Pan o mnie zapomniał”. Tu pojawia się jedna z moich ulubionych odpowiedzi: „Czyż może niewiasta zapomnieć o swym niemowlęciu, ta, która kocha syna swego łona? A nawet, gdyby ona zapomniała, Ja nie zapomnę o tobie”. Te dwa zdania są lekarstwem na każdą moją beznadzieję. Nawet, jeżeli wydaje mi się, że Bóg zostawił mnie, że sam muszą zmagać się z moimi grzechami, że nie ma dla mnie powrotu z mojego Babilonu, czytam księgę Izajasza, szukam liter, które układają się w dwa słowa – pamiętam o tobie! Ewangelia wzmacnia ten przekaż – nie umrzesz na wieki. On mnie osądzi, a Jego osąd nie jest pamiętliwy, lecz zbudowany w oparciu o pamięć matki, która nie zapomina o wszystkich staraniach, o tym, co we mnie dobre.