Szukaj pokoju i dąż do niego [MISYJNE DROGI]

W przypadku licznych cywilizacji starożytnych, wystarczy wymienić grecką i rzymską, podstawowe znaczenie pokoju koncentrowało się na sytuacji politycznej, rozumianej jako brak wojen i konfliktów. Z takim rozumieniem możemy się spotkać także na kartach Biblii. Jednak ten motyw nie jest najważniejszy.

W Piśmie Świętym pokój jest jednym z głównych atrybutów Boga, dlatego jego rozumienie jest głębsze. Można powiedzieć – bardziej uduchowione – i dlatego autorzy biblijni kładą większy akcent na powiązanie go ze sferą emocjonalną człowieka. Hebrajskie słowo שלום – szalom w sensie dosłownym oznacza brak ran, bycie bezpiecznym, zdrowym, szczęśliwym człowiekiem, a nie pokój w naszym znaczeniu. Natomiast greckie εἰρήνη – eirene bardziej koncentruje się na sytuacji politycznej danej społeczności. Szalom bardziej dotyczy konkretnego człowieka, natomiast eirene społeczności.

Chociaż pokój w dosłownym rozumieniu jest rezultatem politycznych negocjacji, Biblia przypomina, że powinno za nimi iść szukanie pojednania zwaśnionych stron: fizycznego i emocjonalnego. W Piśmie Świętym autentyczny pokój jest zawsze sprawiedliwy i moralny. Pokój jest poszukiwaniem dobra innych i własnego. To jest bardzo ważne, aby nie koncentrować się tylko na naszych oczekiwaniach i potrzebach. Jezus „zwiastował pokój… czyniąc dobrze” (DZ 10,36). Dawał pokój, obdarowując innych.

W Starym Testamencie fałszywi prorocy mówili: „pokój, pokój”, chociaż go nie było. Nigdy bowiem nie uleczyli ran ludu, nie sprzeciwiali się też chciwości i niesprawiedliwości panującej w Izraelu (ZOB. JR 6,14; 8,11).

W związku z tym bardzo ważna jest postawa tego, który zapowiada pokój. W Biblii jest on posłańcem, kładącym kres wojnie, przynoszącym ludowi bezpieczeństwo i zdrowie, dążącym do zapewnienia dobrobytu i zaprowadzenia sprawiedliwości. Pokój to nie tylko brak wojny, ale także obdarowanie tym, co dobre. Jezus jest Księciem Pokoju, ponieważ uczynił z Żydów i pogan jeden lud, niszcząc rozdzielający ich mur wrogości i jednocząc ich (ZOB. IZ 9,5-6; EF 2,14-17). Jezus uczynił to przez swoją mękę, śmierć i zmartwychwstanie. Oddał życie, aby nas nim obdarzyć.

>>> Tekst pochodzi z „Misyjnych Dróg”. Wykup prenumeratę <<<

Piśmie Świętym polityczne i moralne aspekty pokoju zostały ukazane za pomocą różnych obrazów. Mówi się o nogach i stopach tych, którzy przynoszą pokój: „O jak są pełne wdzięku na górach nogi zwiastuna radosnej nowiny, który ogłasza pokój, zwiastuje szczęście, który obwieszcza zabawienie” (ZOB. IZ 52,7). Pokój strzeże nie tylko ciało człowieka, lecz także jego serce (FLP 4,7). Obrazem pokoju są także posłańcy, jak choćby gołębica z historii zakończenia potopu (RDZ 8,8-12). Jeśli dom przyjmie Bożego posłańca, pozostanie w nim jego pokój; jeśli nie, pokój do niego powróci – zgodnie z zapowiedzią Jezusa (ZOB. MT 10,13). Pokój nie może pozostać w miejscu, w którym ludzie nie zechcą go szczerze przyjąć.

Pismo Święte przypomina nam, że pokój jest bardzo cenną wartością, która może wzrastać w miarę upływu czasu. Jest on darem Boga. Człowiek może go przyjąć lub odrzucić. Jeżeli go przyjmie, potrzeba troski, aby ten pokój trwał. Dar pokoju jest podobny do ziarna wrzuconego w ziemię, które do wzrostu potrzebuje dobrej gleby, odpowiednio uprawianej i nawodnionej. Do tego potrzeba współpracy dwóch „rolników”. Są nimi Bóg i człowiek.

Zobacz także