Zdjęcie Stefanii Łąckiej po wyjściu z obozu koncentracyjnego w 1945. Fot. autor nieznany, Domena publiczna, https://commons.wikimedia.org/w/index.php?curid=91007812

Rozpoczęto proces beatyfikacyjny Stefanii Łąckiej – „Anioła z Auschwitz”

„Jak wiele może dokonać człowiek, który słucha Boga” – powiedział biskup tarnowski Andrzej Jeż podczas mszy św. tuż po sesji rozpoczynającej proces beatyfikacyjny Stefanii Łąckiej. Więźniarka Auschwitz narażała swoje życie dla innych, była także gotowa oddać życie za współwięźniarkę. Zmarła w opinii świętości 7 listopada 1946 r., w wieku 33 lat. Nazywana jest „Aniołem z Auschwitz”.

W edykcie wydanym w tej sprawie biskup tarnowski zaznaczył, że zasięgnął opinii Konferencji Episkopatu Polski, otrzymał też zgodę Kongregacji Spraw Kanonizacyjnych na prowadzenie procesu beatyfikacyjnego i kanonizacyjnego Stefanii Łąckiej.

Bp Jeż podkreślił w homilii, że we współczesnym świecie, tak bardzo rozdartym różnymi konfliktami, niezgodą, brakiem wzajemnego szacunku, niszczeniem dobrego imienia innych, pooranym przez ludzką niedolę i krzywdę, osoba Stefanii Łąckiej jest znakiem, że ostatnie słowo nie należy do nienawiści, lecz do miłości, nigdy do zła, lecz do dobroci.

Bp Jeż przypomniał, że Stefania Łącka od dzieciństwa była zaangażowana w życie Kościoła, który darzyła szczerą miłością. Podkreślił, że jej naznaczona heroizmem miłość do Boga i bliźnich ukazała się szczególnie wyraziście w warunkach obozowych, wskazując na pomoc, jaką Stefania niosła w warunkach obozowych kobietom oczekującym narodzin dzieci.

>>> Modlitwa o wyniesienie kard. Macharskiego na ołtarze

– Jedna z jej koleżanek obozowych, Elżbieta Bryg Jarosik, wspominała, że los matek i ich dzieci był przesądzony – śmierć. Jeżeli nie zabrano ich zaraz do zagazowania albo nie zabito zastrzykiem fenolu – rodziły w obozie. Stefania, kiedy tylko nadarzała się okazja, pomagała tym kobietom, chrzciła narodzone niemowlęta zanim zostały uśmiercone – mówił duchowny

Bp Jeż przypomniał, że Stefania z wielkim poświęceniem codziennie przebywała przy łóżkach najbardziej chorych kobiet, niosła im pomoc, uśmiech, duchowe wsparcie. Ryzykując własne życie potrafiła się wystarać o lekarstwa, zastrzyki, witaminy. Jej heroizm szedł jeszcze dalej, gdyż była nawet gotowa pójść na śmierć za swoją koleżankę Helenę Panek.

W uroczystości uczestniczyła m.in. rodzina Stefanii Łąckiej.

Dzielna i niezłomna

Stefania Łącka urodziła się 6 stycznia 1914 roku w Woli Żelichowskiej, w parafii Gręboszów. Była prezeską Sodalicji Mariańskiej w czasie nauki w seminarium nauczycielskim w Tarnowie. Angażowała się w działalność szkolnego teatru, orkiestry oraz w harcerstwo. Redagowała szkolny miesięcznik „Złota Nić”. Seminarium ukończyła w 1933 roku.

W latach 1934–1939 pracowała w redakcji czasopisma diecezjalnego „Nasza sprawa”. Była redaktorką dodatku dla dzieci. Napisała 700 artykułów. Nawiązywała również kontakty z placówkami misyjnymi prowadzonymi przez polskich misjonarzy.

>>> Czy ks. Stanisław Streich będzie beatyfikowany?

Po wybuchu wojny z całym zespołem włączyła się w działalność konspiracyjną. Została aresztowana przez gestapo 16 kwietnia 1941 roku. Pomimo tortur nie załamała się w więzieniu i nikogo nie wydała.

Epitafium Stefanii Łąckiej w kościele w Gręboszowie. Fot. autorstwa Jarosława Kruka – Praca własna, CC BY-SA 4.0, https://commons.wikimedia.org/w/index.php?curid=15290811

Oddana do końca

27 kwietnia 1942 roku trafiła do niemieckiego obozu koncentracyjnego w Auschwitz. Stefania była gotowa oddać życie za współwięźniarkę, jednak do egzekucji nie doszło. Opiekowała się chorymi na tyfus i zaraziła się tą chorobą.

Po wyzdrowieniu, znając język niemiecki, postanowiła pracować jako pielęgniarka. Z narażeniem życia chrzciła noworodki, usługiwała chorym, czuwała przy konających, zachęcała inne więźniarki do modlitwy za umierających. Ratowała chore kobiety podczas selekcji do zagazowania lub zastrzyku fenolu przez wykreślanie ich z listy osób przeznaczonych na śmierć. Współwięźniarki nazywały Stefanię „Ziemskim Aniołem Stróżem”.

>>> Z Auschwitz płynie 11. przykazanie. Więzień obozu prosi: bądźcie jemu wierni

Stefania Łącka przeżyła obóz i wróciła do Woli Żelichowskiej. Rozpoczęła nawet studia polonistyczne na Uniwersytecie Jagiellońskim. Zaczęła jednak coraz bardziej podupadać na zdrowiu. Zmarła 7 listopada 1946 roku, mając niecałe 33 lata. Spoczywa na cmentarzu parafialnym w Gręboszowie. 

Wybrane dla Ciebie

Czytałeś? Wesprzyj nas!

Działamy także dzięki Waszej pomocy. Wesprzyj działalność ewangelizacyjną naszej redakcji!

Zobacz także
Wasze komentarze