Całe Triduum to jedna wielka liturgia cz.1

W czasie Triduum Paschalnego przychodzimy do kościoła kilkakrotnie. Trzy (lub cztery) razy na liturgię, raz na adorację, raz na święcenie pokarmów. Tak naprawdę mamy do czynienia z jedną wielką liturgią. W niniejszym artykule omówimy liturgie Wieczerzy i Męki Pańskiej. Temat Wigilii Paschalnej poruszymy jutro.

Msza Wieczerzy Pańskiej

Msza Wieczerzy Pańskiej przypomina Ostatnią Wieczerzę, którą Jezus spożył z uczniami w Wieczerniku w nocy z czwartku na piątek. Zgodnie z żydowskim sposobem liczenia czasu Ostatnia Wieczerza odbyła się zatem w piątek. Podobnie jest i z Mszą Wieczerzy Pańskiej, która liturgicznie należy już do Wielkiego Piątku. Ostatnia Wieczerza była bardzo doniosłym wydarzeniem. Jezus ustanowił wtedy Eucharystię – do dziś kapłani powtarzają Jego słowa na każdej Mszy świętej: „To jest ciało moje, które za was będzie wydane”. W rzeczywistości dopiero Jego męczeńska śmierć na krzyżu dopełniła tej ofiary. Ostatnia Wieczerza jest jej antycypacją, czyli zapowiedzią. 

W czasie liturgii dzieje się tego dnia kilka ważnych rzeczy. Pierwszą jest obrzęd mandatum, czyli umycia nóg. Tak jak Jezus, kapłani stają się sługami. Przypomina im to rolę, jaką mają do spełnienia. Ten obrzęd jest szczególnie ważny dla wszystkich przełożonych, rodziców, szefów itd. – pokazuje on chrześcijańską logikę władzy. Ostatni będą pierwszymi – bycie szefem, rodzicem, urzędnikiem państwowym – to służba. 

Po Mszy św. następuje drugi bardzo ważny moment, czyli przeniesienie Najświętszego Sakramentu do ciemnicy i obrzęd ogołocenia ołtarzy. Przypomina nam ono pojmanie Jezusa w Ogrójcu i noc, którą spędził w więzieniu, prawdopodobnie na całonocnych przesłuchaniach. Później następuje uroczysta adoracja Najświętszego Sakramentu. 

Liturgia Męki Pańskiej

W trakcie Mszy Wieczerzy Pańskiej pomija się błogosławieństwo. Również dzisiejszej liturgii Męki Pańskiej nie rozpoczynamy tak jak zwykle znakiem krzyża. Jest to widoczny znak, że uczestniczymy cały czas w tej samej liturgii.  

Centralnym jej wydarzeniem jest adoracja krzyża. Najpierw celebrans uroczyście wnosi go na ołtarz, stopniowo odsłaniając ramiona krzyża i śpiewając trzykrotnie: „Oto drzewo krzyża, na którym zawisło zbawienie świata”, na co odpowiadamy: „Pójdźmy z pokłonem”. Po liturgii krzyż zostaje w widocznym i dostępnym miejscu, tak by każdy wierny mógł go adorować. Jest on najważniejszym punktem w kościele aż do Wigilii Paschalnej. Przyklęka się przed nim tak, jak zazwyczaj przyklęka się przed Najświętszym Sakramentem. Po adoracji krzyża z ciemnicy przynosi się Najświętszy Sakrament i wiernym udziela się Komunii św. 

Tego dnia wybrzmieć musi również wielka wstawiennicza modlitwa Kościoła wyrażona w dziesięciu specjalnych wezwaniach. Po liturgii Najświętszy Sakrament przenoszony jest do kaplicy adoracji, będącej symbolem grobu Pańskiego. Tam aż do Wigilii Paschalnej lud Boży czuwa przy Chrystusie.

Zobacz także