Watykan: święcenia biskupie ks. prał. Krzysztofa Nykla, Regensa Penitencjarii Apostolskiej

W sobotę 22 czerwca br. w bazylice św. Piotra w Watykanie odbyły się święcenia biskupie ks. prał. Krzysztofa Nykla – Regensa Penitencjarii Apostolskiej.

W uroczystości uczestniczyli kardynałowie, wśród których był: Mauro Piacenza, kard. Angelo de Donatis, kard. kard. Konrad Krajewski – jałmużnik papieski, oraz kard. Grzegorz Ryś – metropolita łódzki, arcybiskupi – abp Władysława Ziółek i biskupi, wśród których byli bp Ireneusz Pekalski i bp Marek Marczak – biskupi pomocniczy Archidiecezji Łódzkiej, rodzina i przyjaciele duchownego, świeccy wraz ze swoimi duszpasterzami, a także współpracownicy nowego biskupa.

Głównym szafarzem święceń był kard. Mauro Piacenza – Penitencjarz Większy w latach 2013–2024, a współkonsekratorami byli: kard. Angelo de Donatis – Penitencjarz Większy Penitencjarii Apostolskiej oraz abp Władysław Ziółek – emerytowany Metropolita Łódzki.

Zgodnie z tradycją, na początku obrzędu Święceń odśpiewano hymn „Veni, creator Spiritus”, przedstawiono kandydata do Święceń i odczytano Bullę Papieską, w której Ojciec Święty Franciszek zwraca się do nominata w tych słowach:

>>> Biskup nominat Krzysztof Nykiel: pragnę z ojcowskim sercem służyć Chrystusowi w Kościele

„Wiedzeni przykładem Opiekuna Zbawiciela, całą mocą umysłu i serca, mężowie wypełniający posługę biskupią, z łagodnością i wielkim poświęceniem pasterskim, troszczą się o mistyczną Oblubienicę Chrystusa, tj. Kościół, jak o świętą rodzinę, aby z niebieskich skarbnic Bożego miłosierdzia obficie czerpała łaski, rozkwitała w świętości oraz z dnia na dzień wzrastała szczęśliwie w wierze, nadziei i miłości. Myśląc o tym, kierujemy spojrzenie nasze ku Tobie, umiłowany Synu, który od wielu lat gorliwie podejmowałeś różne obowiązki w służbie Stolicy Apostolskiej i aż dotąd pilnie wypełniasz urząd Regensa Penitencjarii Apostolskiej. Wziąwszy pod uwagę tę posługę i jej doniosłość, uważamy Cię za odpowiedniego do wyniesienia do godności biskupiej, także z racji na Twoją rzetelną formację, którą otrzymałeś już w Twojej rodzinie, a następnie w różnych Instytutach, Twoją zdrową naukę, roztropność, biegłość i doświadczenie w administracji oraz wierność Kościołowi katolickiemu. Dlatego też działając mocą naszej władzy apostolskiej, mianujemy i ustanawiamy Cię biskupem tytularnym Velii, wraz ze wszystkimi przysługującymi prawami i jednocześnie odpowiednimi obowiązkami” – czytamy w Bulli papieskiej.

W homilii kard. Mauro Piacenza zwracając się do biskupa nominata, powiedział: – Konsekracja biskupia, drogi biskupie Krzysztofie, jest wszczepiona w święcenia kapłańskie i diakonatu, a przede wszystkim jednak w darmowy dar chrztu świętego. Przypomnijmy słowa wypowiedziane przez Augustyna do chrześcijan z Hippony w rocznicę jego święceń biskupich: „Dla was jestem biskupem, a z wami chrześcijaninem. Tamto jest nazwą przyjętego urzędu, to zaś łaski; tamto jest imieniem niebezpieczeństwa, to zaś zbawienia” (por. św. Augustyn, Sermo 340, 1: PL 38, 1483). Wszystko jest jednak poprzedzone darem życia – podkreślił hierarcha.

– Powierzenie się i zaufanie Jezusowi, dobrze o tym wiemy, nie jest czymś, co można improwizować, tak jak nie można improwizować odpowiedzi na wezwanie, które za pośrednictwem Kościoła jest skierowane do powołanych do biskupstwa. Powołanie jest zawsze pozwoleniem na owładnięcie miłością Chrystusa, nie żyjąc już „dla siebie, ale dla Tego, który za nas umarł i zmartwychwstał” (2 Kor 5, 15); jest wezwaniem, aby nie „znać już nikogo według ciała” (2 Kor 5, 16), ale mieć zawsze to samo spojrzenie Pana – spojrzenie uważne na każdego brata i siostrę, mające na celu ich dobro, które nie jest tylko dobrem doczesnym, ale dobrem wiecznym, zawsze pełnym miłosierdzia i przebaczenia. To samo spojrzenie, które musi mieć każdy biskup i które Ojciec Święty Franciszek nieustannie nam przypomina i wskazuje Kościołowi w ramach „rewolucji miłosierdzia”, do której wszyscy jesteśmy wezwani. To spojrzenie, którego mogłeś się dobrze nauczyć podczas lat posługi w Penitencjarii Apostolskiej i które teraz będziesz mógł wesprzeć łaską stanu właściwą dla sakramentu święceń udzielonego ci w pełni dzisiaj – zaznaczył kaznodzieja.

Kończąc, duchowny zwrócił się do kandydata do Święceń, mówiąc: – Niech Najświętsza Maryja Panna, która w Polsce jest szczególnie czczona we wspaniałym sanktuarium w Częstochowie, będzie dla ciebie w szczególny sposób najczulszą Matką i sprawi, że poczujesz troskę, jaką zarezerwowała dla Apostołów w Wieczerniku, kiedy oczekując na dar Ducha Świętego, modlili się z Maryją, powierzali Jej swoje troski i opierali swoją jedność, mówiąc po ludzku, na obecności Maryi (por. Dz 1, 14; 2, 42). Niech Najświętsza Maryja Panna, przez którą w tajemnicy Zwiastowania Duch Święty w wyjątkowy sposób przyszedł na świat, będzie dzisiaj Pośredniczką nowego wylania Ducha, które otrzymujesz przez nałożenie rąk i modlitwę konsekracyjną Kościoła, abyś mógł powtarzać żarliwym i pokornym apostolskim sercem każdego dnia swego życia „Veni Sancte Spiritus, veni per Mariam – Przyjdź Duchu Święty, przyjdź przez Maryję”. Abyś mógł powtarzać to za każdym razem, gdy Bóg i Kościół wzywa cię do nowego posłuszeństwa, za każdym razem, gdy Mistrz ci mówi: Przeprawmy się na drugi brzeg – zakończył.

Po homilii rozpoczął się właściwy obrzęd Święceń Biskupich. Na początku biskup nominat złożył przyrzeczenia, po których położył się krzyżem i została odśpiewana litania do Wszystkich Świętych. Następnie w ciszy nastąpił obrzęd nałożenia rąk przez konsekratora, współkonsekratorów oraz pozostałych biskupów, po czym kard. Piacenza otworzył księgę Pisma Świętego nad głową kandydata do święceń i odmówił modlitwę konsekracyjną.

Kolejnym elementem święceń biskupich było namaszczenie głowy wybranego i przekazanie mu księgi Ewangelii oraz insygniów biskupich: pierścienia, mitry i pastorału.
Pierścień biskupi jest jednym z symboli władzy biskupiej. Noszony na serdecznym palcu prawej dłoni jest znakiem zaślubin biskupa z diecezją. Biskup ma obowiązek nosić go każdego dnia, w czasie każdej liturgii z wyjątkiem Wielkiego Piątku. Kolista forma pierścienia, niemająca ani początku, ani końca symbolizuje wieczność. Noszenie pierścienia jest także znakiem wierności. Mitra to wysokie liturgiczne nakrycie głowy i znak godności chrześcijańskich dostojników kościelnych – biskupów, kardynałów, opatów, infułatów oraz archimandrytów, noszone podczas pełnienia czynności liturgicznych. Pastorał jest symbolem władzy dzierżonej przez biskupów. Od XI wieku pastorał zalicza się do biskupich insygniów, a od XVI wieku noszą ją oni krzywaśnią na zewnątrz. W przeciwieństwie do biskupów opaci noszą krzywaśnię osłoniętą welonem ze względu na ich ograniczoną władzę.

Pod koniec liturgii nowo wyświęcony biskup podziękował Ojcu Świętemu Franciszkowi za łaskę Święceń, a wszystkim zebranym za obecność i wspólną modlitwę. Biskup Nykiel za swoją biskupią dewizę wybrał słowa: „Patris Corde” – Ojcowskim Sercem – ponieważ biskup jest powołany, aby mieć serce ojca, na wzór serca św. Józefa. Motto to odnosi się również do tytułu Listu Apostolskiego, którym papież Franciszek chciał uczcić 150. rocznicę ogłoszenia św. Józefa patronem Kościoła powszechnego, ustanawiając specjalny „Rok św. Józefa”. – czytamy w opisie zawołania biskupiego.

Ks. Krzysztof Józef Nykiel urodził się w Osjakowie 28 lutego 1965 r. Mając 19 lat, wstąpił do Wyższego Seminarium Duchownego w Łodzi, a święcenia kapłańskie przyjął w 1990 r. Zaraz potem trafił do parafii we Włodzimierzowie, a później na studia do Rzymu. W roku 2001 uzyskał doktorat z prawa kanonicznego na Papieskim Uniwersytecie Gregoriańskim. W latach 1995-2002 pracował w Papieskiej Radzie ds. Duszpasterstwa Służby Zdrowia. 1 lipca 2002 roku zaczął pracę w Kongregacji Nauki Wiary. 26 czerwca 2012 Ojciec Święty Benedykt XVI mianował księdza prałata Krzysztofa Nykla Regensem Penitencjarii Apostolskiej. 1 maja 2024 mianowany przez Ojca Świętego Franciszka biskupem tytularnym Velii.

Jest zastępcą sekretarza międzynarodowej komisji badającej sprawę autentyczności objawień w Medjugorie oraz konsultantem w Papieskiej Radzie ds. Duszpasterstwa Służby Zdrowia. Jest postulatorem sprawy beatyfikacyjnej i kanonizacyjnej Sługi Bożej Wandy Malczewskiej i postulatorem etapu watykańskiego procesu beatyfikacyjnego Sługi Bożej Stanisławy Leszczyńskiej.