Wyjątkowy dzień dla czcicieli Matki Bożej Pompejańskiej

Każdego 8 maja wierni na całym świecie łączą się w modlitwie Supliką do Matki Bożej Pompejańskiej, zwanej Królową Różańca Świętego.

Ta głęboko zakorzeniona tradycja, zapoczątkowana przez bł. Bartłomieja (Bartolo) Longo, od 1915 roku jest celebrowana także w Watykanie.

Objawienie i początek misji

Historia Matki Bożej Pompejańskiej zaczyna się od Bartłomieja Longo, który w 1872 roku przybył do Pompejów jako nawrócony katolik. Przechodząc obok kapliczki, usłyszał głos Maryi:„Kto szerzy Różaniec, ten jest ocalony!”. Te słowa, przytoczone po latach przez św. Jana Pawła II w liście „Rosarium Virginis Mariae”, odmieniły jego życie. Wkrótce Longo, jako student uczestniczący czarnych mszach i ruchach antyklerykalnych, założył pierwsze bractwo różańcowe, organizował misje ludowe i rekolekcje, które przyciągały tłumy. W 1875 roku sprowadził do Pompejów obraz Matki Bożej Różańcowej, który po odrestaurowaniu zasłynął łaskami, szczególnie uzdrowieniami.

Rok później, 8 maja 1876 roku, położono kamień węgielny pod budowę sanktuarium, konsekrowanego w 1891 roku. Stało się ono stało się światowym centrum kultu maryjnego. Papież Leon XIII, któremu Bartłomiej Longo wraz z żoną przekazali pompejańską świątynię, nazwał ją „parafią świata” ze względu na tłumy pielgrzymów.

Rola Leona XIII

Kluczowym momentem dla Supliki była encyklika Leona XIII „Supremi apostolatus officio” z 1 września 1883 roku. Ojciec Święty, nazywany „papieżem Różańca”, zachęcał katolików do modlitwy różańcowej jako remedium na problemy społeczne i duchowe. Longo, zainspirowany tymi słowami, napisał Suplikę – modlitwę pełną ufności i prośby o wstawiennictwo Matki Bożej. 23 września 1883 roku wysłał telegram do Leona XIII, dziękując za encyklikę, którą uznał za potwierdzenie swojej misji. Tekst Suplikacji, zaczynający się od słów „Czcigodna Dziewico Zwycięska, Pani nieba i ziemi, na imię Której cieszą się niebiosa i drży piekło”, stał się sercem nabożeństwa 8 maja i w pierwszą niedzielę października.

Watykańska tradycja

Przełomowym momentem dla Supliki było jej wprowadzenie do Watykanu przez papieża Benedykta XV. 8 maja 1915 roku, o godzinie 12:00, papież wraz z watykańskimi dostojnikami odmówił modlitwę w Kaplicy Paulińskiej. Benedykt XV, wybrany rok wcześniej, kontynuował maryjną pobożność swoich poprzedników, a jego decyzja była wyrazem uznania dla dzieła Bartłomieja Longo i znaczenia modlitwy różańcowej w trudnych czasach I wojny światowej. Od tego czasu kolejni papieże podtrzymują ten zwyczaj, celebrując Suplikę w Watykanie, co podkreśla jej uniwersalny charakter.

Matka Boża Pompejańska i kolejni papieże

Św. Jan XXIII, który jako patriarcha Wenecji odwiedzał Pompeje, planował pielgrzymkę do sanktuarium, ale zmarł w 1963 roku, zanim zdążył ją zrealizować. W encyklice„Grata recordatio” z 1959 roku pisał o swojej codziennej modlitwie różańcowej.

Św. Paweł VI, który jako dziecko odwiedził Pompeje, w 1965 roku ukoronował obraz Matki Bożej w Bazylice św. Piotra, nazywając Różaniec „łańcuchem zbawienia”.

Bł. Jan Paweł I wzywał, by nie wstydzić się odmawiania Różańca. Jak sam przyznawał, ta modlitwa pomaga mu „być dzieckiem”.

Św. Jan Paweł II, który dwukrotnie odwiedził Pompeje (1979 i 2003), w liście „Rosarium Virginis Mariae” z 2002 roku wprowadził Tajemnice Światła do Różańca, a obraz Matki Bożej Pompejańskiej był wtedy obecny na placu św. Piotra. Benedykt XVI, podczas wizyty w sanktuarium w 2008 roku, nazwał Różaniec „bronią duchową” w walce ze złem.

Papież Franciszek również podkreślał znaczenie modlitwy różańcowej. W 2015 roku odwiedził Pompeje, modląc się przed ikoną Matki Bożej i ofiarowując jej koronę. W 2018 roku zachęcał do modlitwy różańcowej za Syrię, a w marcu 2020 roku, gdy rozpoczęła się pandemia COVID-19, Ojciec Święty nazwał różaniec „modlitwą pokornych i świętych”. 

Zobacz także