fot. cathopic/Pobi
Zmiana formuły i materii sakramentu skutkuje jego nieważnością
Formuły i elementy materialne ustanowione w zasadniczym obrzędzie sakramentu, nie mogą być dowolnie zmieniane. W przeciwnym razie sakrament jest nieważny, czyli nigdy nie zaistniał – zwrócił uwagę prefekt Dykasterii Nauki Wiary, kard. Victor Fernandez.
Biuro prasowe Episkopatu Polski poinformowało w piątek, że ukazało się polskie tłumaczenie noty watykańskiej Dykasterii Nauki Wiary pt. „Gestis verbisque” podpisanej przez jej prefekta kard. Victora Manuela Fernandeza i sekretarza sekcji doktrynalnej ks. Armando Matteo.
W nocie zaznaczono, że „bycie szafarzem łaski Bożej nie oznacza przywłaszczania jej sobie, ale uczynienie siebie samego narzędziem Ducha w przekazywaniu daru Chrystusa paschalnego”. „Tak jak w przepowiadaniu Kościół musi zawsze wiernie głosić Ewangelię Chrystusa, który umarł i zmartwychwstał, tak w gestach sakramentalnych musi strzec zbawczych gestów, które powierzył mu Jezus” – podkreślono w dokumencie.
Wskazano, że „materia i forma, ze względu na ich zakorzenienie w Piśmie Świętym i tradycji, nigdy nie zależały ani nie mogą zależeć od woli jednostki lub pojedynczej wspólnoty”. Zwrócono uwagę, że w przypadku niektórych sakramentów materia i forma zostały „zasadniczo zdefiniowane od samego początku, tak, że ich ustanowienie przez Chrystusa jest od razu widoczne”.
„W odniesieniu do wszystkich sakramentów – zachowanie materii i formy zawsze było wymagane dla ważności celebracji, ze świadomością, że arbitralne zmiany jednej i/lub drugiej – których powaga i siła unieważniająca musi być za każdym razem ustalona – zagrażają skutecznemu udzielaniu łaski sakramentalnej, z oczywistą szkodą dla wiernych” – czytamy w nocie. Dodano, że zarówno materia, jak i forma, określone w Kodeksie prawa kanonicznego są ustanowione w księgach liturgicznych promulgowanych przez kompetentną władzę, których zapisy muszą być wiernie przestrzegane, bez dodawania, ujmowania ani zmieniania czegokolwiek”.
Zaznaczono, że szafarz sprawujący sakrament musi mieć „intencję czynienia przynajmniej tego, co czyni Kościół”, zaś to, co czyni Kościół, „jest tym, co ustanowił Chrystus” i „przyczynia się do uczynienia działania sakramentalnego przedłużeniem zbawczego dzieła Pana”.
Zwrócono uwagę, że poza przypadkami wyraźnie wskazanymi w księgach liturgicznych, „prawo kierowania sprawami liturgii należy wyłącznie do władzy Kościoła”, którą, w zależności od okoliczności, posiada biskup, lokalna konferencja biskupów oraz Stolica Apostolska.
„Zmiana formy sprawowania jakiegokolwiek sakramentu z własnej inicjatywy stanowi nie tylko nadużycie liturgii, rozumiane jako przekroczenie normy stanowionej, ale raną (vulnus) zadaną w danym czasie wspólnocie Kościoła i rozpoznawalności działania Chrystusa, mogącą w skrajnych przypadkach sprawiać, że sakrament będzie nieważny, ponieważ natura działania służebnego wymaga, by wiernie przekazać to, co się otrzymało” – napisano w nocie.
Wybrane dla Ciebie
Czytałeś? Wesprzyj nas!
Działamy także dzięki Waszej pomocy. Wesprzyj działalność ewangelizacyjną naszej redakcji!
| Zobacz także |
| Wasze komentarze |
Wiadomości
Wideo
Modlitwy
Sklep
Kalendarz liturgiczny