5 miejsc, które musisz zobaczyć będąc w Jerozolimie

Jaka była ziemia, po której stąpał Jezus? Odwiedzanie tak zwanych miejsc świętych, gdzie Jezus urodził się i zmarł, gdzie wybrał dwunastu apostołów, gdzie rozmnożył chleb i ryby, gdzie zmartwychwstał i wstąpił do nieba, jest podróżą obowiązkową praktycznie każdego chrześcijanina. 

Chcemy wam dziś pokazać pięć takich świętych miejsc Jerozolimy, które mają wyjątkowe znaczenie. Zwiedzimy je wirtualnie, idąc śladami Chrystusa, podziwiając krajobrazy i przywołując tamtejsze tradycje. Niech to będzie bodźcem dla nas, by lepiej wyobrazić sobie miejsca, w których rozgrywały się wydarzenia z Ewangelii. 

Wzgórze Świątynne 

Maryja i Józef poszli do Jerozolimy, by ofiarować Dzieciątko w świątyni. Prawo starotestamentalne mówiło, że był to sposób na odkupienie pierworodnych synów. Wzgórze Świątynne jest jednym z miejsc, o których możemy powiedzieć z całą pewnością, że Pan Jezus bywał w nim wielokrotnie.  

Obecnie możliwe jest odwiedzenie go podczas jednej z dwóch wyznaczonych godzin w ciągu dnia. Można też zwiedzać to, co pozostało po dawnym murze świątyni. Widoczne są wtedy znajdujące się pod nim tunele. Przemierzając je, chodzimy po tym samym podłożu, co Chrystus za swoich czasów. Wtedy ich poziom był o wiele metrów niżej niż dziś znajduje się posadzka. 

Wieczernik 

Oprócz ścian, sufitu i kolumn w pokojach wieczernika zachowało się jeszcze kilka detali z czasów Jezusa. Jest na przykład głowica kolumny, która jest częścią schodów. Ma kształt pelikana karmiącego pisklęta własną krwią. 

W tym miejscu rozegrało się kilka z największych wydarzeń Kościoła: ustanowienie Eucharystii i kapłaństwa. Po tym, gdy Jezus zmartwychwstał, wielokrotnie ukazał się tam swoim uczniom. 

Apostołowie przebywali tam również z Maryją w dzień Pięćdziesiątnicy, gdy został im zesłany Duch Święty. Już w IV w. św. Cyryl z Jerozolimy wspominał znajdujący się wyżej górny kościół, w którym kultywuje się wspomnienie tego wydarzenia. W głębi posiadłości, wchodząc po schodach, dociera się do niewielkiego pokoju znanego dziś jako „sala Ducha Świętego”. Można było tam wchodzić wyłącznie w uroczystość Pięćdziesiątnicy. Obecnie to święte miejsce jest otwarte dla wszystkich chrześcijan. Można w nim modlić się i śpiewać, ale nie celebruje się Eucharystii. 

Ogrójec 

Jezus przybył do tego miejsca wraz z uczniami przed męką. Przybył tam, by modlić się i modlił się, by wypełnić wolę Ojca. 

Za wschodnim zboczem doliny Cedronu, u stóp góry oliwnej, pozostało jeszcze kilka zagrodzonych pól. Jedno z nich, znane jako Ogród Oliwny, ma powierzchnię około tysiąca dwustu metrów kwadratowych. Miejsce to nazwano Getsemani. Nazwa pochodzi od hebrajskiego sowa „gat shmanim” oznaczającego „tłocznię oliwek”. 

Osiem znajdujących się tam drzew oliwnych jest bardzo starych. Trudno stwierdzić, ile mają lat, ponieważ w ciągu wieków ich pnie i korzenie samoistnie ewoluowały, odmładzały się. Dlatego drzewo, które wydaje się być młode, może mieć bardzo stare korzenie. 

Modlenie się w tym miejscu w Wielki Czwartek to rzecz niezwykła. Wyobrażasz sobie klęczącego Jezusa, samego, widzącego wszystko, co miał wycierpieć podczas swojej męki i dźwigając grzechy wszystkich ludzi. 

Świątynia zbudowana w tym miejscu jest dość ciemna w środku. Obrazuje to tamtą noc. Jezus spoczął na skale i czując ciężar grzechów wszystkich ludzi, pocił się krwią. 

Golgota 

Golgota nie była górą, tylko wielką skałą. Miała około 5–6 metrów wysokości, 6 metrów długości i 6 szerokości. Słowa: góra w odniesieniu do Golgoty zaczęto używać w IV w. z inicjatywy tak zwanego pielgrzyma z Burdeos. Po tym, jak napisał on o swojej podróży do Ziemi Świętej, nazwa Golgota rozpowszechniła się. Była to strefa poza murami miasta. Chodziło o dawny kamieniołom, w którym znajdowała się ta ogromna skała. Eksploatowany był on od IV do I w. p.n.e. W czasie śmierci Jezusa zostały się już tylko kamienne mury w kształcie półkola. W tym miejscu była duża skarpa, ale nie z ziemi, tylko ze skały. Zwano ją właśnie Golgota, co w języku aramejskim („Gugultha”) oznacza „czaszka”. W hebrajskim słowo to to „Galgolet”, po grecku – „Granion”, a po łacinie „Locus Calvariae”. Stąd pochodzi nazwa „miejsce czaszki”. Nazywało się tak również dlatego, że ta wielka skała przypominała wielką czaszkę. 

Można powiedzieć, że dla chrześcijanina Golgota jest najważniejszym miejscem w Ziemi Świętej. Umierając na krzyżu, Jezus nas odkupił i wyniósł nas do godności adoptowanych synów, otworzył nam bramy nieba. 

Grób Jezusa 

W odróżnieniu od innych grobów ten jest pusty. Chrystus zmartwychwstał. Grób ten składa się z dwóch części. Pierwsza nazywa się kaplicą Anioła. Marmurowy relikwiarz w kształcie kolumny ma wewnątrz fragment kamienia Anioła (nazywa się go tak, ponieważ w Wielkanocny poranek usiadł na nim anioł). „A oto powstało wielkie trzęsienie ziemi. Albowiem anioł Pański zstąpił z nieba, podszedł, odsunął kamień i usiadł na nim” (Mt 28,2). To jedna z części właściwego grobu Jezusowego, które przetrwały po profanacji w 1009 r.  

W drugim pomieszczeniu, nad nagrobkiem dniem i nocą palą się 44 srebrne lampy. Sam marmurowy nagrobek pochodzi ze 130 r. Należał do dawnej świątyni Hadriana, a obecnie spełnia funkcję ochronną oryginalnego kamienia. Wchodząc, czeka się w przedsionku na swoją kolejkę. We właściwym pomieszczeniu z grobem jest miejsce dla jedynie trzech osób. Czasami pozwala się, by weszły cztery, ale więcej klękających osób się tam nie zmieści. Zazwyczaj zwiedzającym pozwala się tam na chwilę modlitwy. Prawie wszyscy zgadzają się, że jest to miejsce, które wywiera ogromne wrażenie. Możliwe jest również uczestniczenie we Mszy lub odprawienie jej (w przypadku duchownych) w tym miejscu po wcześniejszej rezerwacji. 

Niezwykła jest możliwość pomyślenia sobie naprzeciw Grobu Pańskiego, że to właśnie tam zostało złożone martwe ciało Chrystusa, i że to tu po trzech dniach zmartwychwstał.  

Autor: ks. Santiago Quemada 

Tłumaczenie: Magdalena Zarate Rios

http://catholic-link.com/2016/07/05/galeria-5-lugares-especiales-cristiano-jerusalen/

Zobacz także