6 lat po śmierci Matki Angeliki EWTN jest największą religijną siecią medialną na świecie

W 6. rocznice śmierci klaryski Matki Marii Angeliki (zmarłej 27 marca 2016 r.), która stworzyła największą obecnie na świecie religijną sieć medialną EWTN, tygodnik „National Catholic Reporter” przytoczył przykłady jej oddziaływania na różne środowiska społeczeństwa amerykańskiego.

Autor artykułu Joe Bukuras zauważył, że obecnie także pismo, dla którego pracuje, od 2011 „działa w ramach EWTN (Eternal Word Television Network – Telewizyjna Sieć Słowa Odwiecznego)”. Przypomniał, że wszystko zaczęło się w latach siedemdziesiątych XX w. od nagrywania przez Matkę Angelikę pogadanek religijnych na kasety magnetofonowe w klasztornym garażu w Alabamie.

Tę legendarną zakonnicę i być może przyszłą świętą autor nazwał „gigantem medialnym, gdyż doprowadziła do tego, że sprawy Kościoła zaczęto łączyć z popularnymi programami medialnymi, takimi jak wiadomości, sport i talk show, docierając w ten sposób do ponad 264 mln ludzi na świecie”. Tak to ujął rektor franciszkańskiego uniwersytetu w Steubenville w stanie Ohio o. Sean O. Sheridan, gdy przyznawał Matce Angelice doktorat honoris causa w 1983 r.

Wspomnienia i anegdoty

W 6 lat po jej śmierci ludzie do dziś wspominają różne związane z nią zdarzenia i anegdoty. Na przykład w jednym z wywiadów telewizyjnych zapytano ją nagle: „Czy to prawda, że Siostra jest Żydówką?”, na co ona odpowiedziała po chwili wahania: „Tak sądzę, że stałam się nią, przyjmując przez całe lata krew naszego Pana Jezusa Chrystusa”.

Dziennikarz postanowił przytoczyć wypowiedzi – świadectwa ludzi z różnych środowisk, uważających, iż kontakt z EWTN gruntownie zmienił ich życie na lepsze.

EWTN dociera też do więźniów. Jeden z nich powiedział: „Mam 42 lata i ostatnio zwolniono mnie z więzienia. Nie macie pojęcia, jak wielki jest wpływ waszych programów na ludzi żyjących za kratkami. Kiedy nie mogłem oglądać EWTN w telewizji, słuchałem programów radiowych… Arcybiskup Fulton Sheen jest moim ulubionym autorem, podobnie też program „Universe”, prowadzony przez o. Spitzera [Robert Spitzer SJ, ur. w 1952 – b. rektor uniwersytetu Gonzaga w Spokane w stanie Waszyngton] oraz różaniec i koronka do Miłosierdzia Bożego. Pomogliscie mnie i wielu innym wzrastać we wierze, a w moim wypadku nawet do tego stopnia, że w więzieniu przyjąłem sakrament bierzmowania”.

Telewizja Odwiecznego Słowa prowadzi także program „Obrzęd chrześcijańskiego wtajemniczenia dorosłych (OCWD)”. Jedna ze związanych z tym programem kobiet z Nowego Jorku określiła EWTN jako „cenne narzędzie, dzięki któremu powracają do Kościoła i Chrystusa ludzie, którzy pogubili się w życiu”.

Kim jest Matka Angelica?

Matka Angelica urodziła się jako Rita Antoinette Rizzo 20 kwietnia 1923 w Cantonie (stan Ohio). Była siostrą z zakonu klarysek od Wieczystej Adoracji.

W latach siedemdziesiątych XX wieku zaczęła nagrywać pogadanki i inne materiały religijne, rozpowszechniając je na kasetach magnetofonowych i wideo. Zaczęto ją zapraszać do różnych stacji telewizyjnych i w końcu po wizycie w stacji WCFC w Chicago zapragnęła mieć własne studio.

W 1981 wykupiła miejsce na satelicie i rozpoczęła nadawanie czterogodzinnego programu. Dwukrotnie pojawiała się antenie, prowadząc własny program „Mother Angelica Live”. W niedzielę transmitowała Msze św. Retransmitowała również stare programy katolickie, jak „Life Is Worth Living” z abp. F. Sheenem. Pozostały czas antenowy wypełniały programy produkowane w diecezjach amerykańskich i programy protestanckie, które wcześniej zakonnica oceniała pod kątem ich zgodności z nauczaniem katolickim. Telewizja Matki Angeliki pokazywała też programy dla dzieci. Jedną trzecią transmisji stanowiły programy świeckie, znajdujące się w domenie publicznej filmy, programy kulinarne i dotyczące zachodniego pogranicza dawnych Stanów Zjednoczonych. W 1986 telewizja nadawała już przez osiem godzin dziennie.

Udział programów świeckich zmniejszano stopniowo w latach 1986-88. W 1987 stacja zaczęła nadawać program całodobowy. Zwiększono liczbę własnych produkcji, transmitowano codzienny różaniec. W 1991 wprowadzono codzienną transmisję Mszy świętych z kaplicy klasztornej. W końcu zaprzestano nadawania programów niekatolickich i ukształtował się trwały doktrynalny profil transmisji.

Zobacz także