Abp Zbigniew Zieliński podczas święceń diakonatu: odkrywajcie dar nadziei

„Jesteśmy dzisiaj zaproszeni do tego, aby przez posługę święceń samemu odkryć jeszcze bardziej dar nadziei. Nadziei, która ma niezwykłą siłę, która nigdy nie zawodzi, która jest fundamentem pokoju, o który zabiega świat, a z którym ma tak wielkie problemy” – mówił abp Zbigniew Zieliński. Metropolita poznański przewodniczył w poznańskiej katedrze uroczystej Mszy św., połączonej z udzieleniem święceń diakonatu trzem alumnom i święceń prezbiteratu czterem diakonom Towarzystwa Chrystusowego.

W Eucharystii uczestniczyli generał księży chrystusowców ks. Krzysztof Olejnik TChr, prowincjałowie z Australii, Niemiec, Wielkiej Brytanii i Francji, krajów, gdzie posługują chrystusowcy, rektor ks. dr Jan Hadalski i wychowawcy seminaryjni, siostry misjonarki, kapłani diecezjalni i zakonni oraz rodzice, krewni i przyjaciele alumnów.

W homilii metropolita poznański, nawiązując do hasła obchodzonego Roku Jubileuszowego „Pielgrzymi nadziei”, zwrócił uwagę na potrzebę otwarcia się na nadzieję, którą przyniósł nam Chrystus, pogłębiania jej i dzielenia się nią z innymi. Podkreślił, że jest to szczególne zadanie powołanych do kapłaństwa.

>>> Sakrament święceń – trzy stopnie tajemnicy 

„Przeżywanie tej uroczystości, zwłaszcza w wymowie znaku święceń prezbiteratu i  diakonatu, uzmysławia nie tylko powołanym, nie tylko święconym, ale każdemu z nas, że jesteśmy powołani do tego, żeby nadzieją się napełniać, ale też i tą nadzieją dzielić się z innymi, bo nikt z nas nie ma jej dla siebie. Prawdziwy dar ma to do siebie, że każdy, kto go przyjął, chce się nim dzielić z innymi i ma jeszcze inną niezwykłą cechę, że im bardziej się nim dzielimy z innymi, tym bardziej ten skarb w nas się mnoży” – zauważył ks. arcybiskup.

Abp Zieliński przypomniał, że fundamentalną misją Kościoła jest szafowanie sakramentów, choć świat narzuca Kościołowi inne zadania. „Tak jak z pokojem i oczekiwaniem wkładu Kościoła ze strony współczesnego świata, tak i z misją Kościoła w dziedzinie jego religijnej posługi świat ma często niemały problem, bo chętnie widziałby Kościół, księdza zaangażowanych społecznie w różnego rodzaju obszarach biedy i ubóstwa. I owszem, to bardzo ważne wyzwanie, od niego nie możemy się zwolnić” – stwierdził metropolita poznański.

Podkreślił jednak, że „nawet największa ilość rozdanych posiłków nie usprawiedliwi wstrzemięźliwości braku hojności w udzielaniu sakramentów, w dyspensowaniu się od posługi sakramentalnej przy ołtarzu, w konfesjonale czy głoszeniu słowa”.

Abp Zieliński, przypominając słowa papieża Franciszka skierowane do nowo święconych kapłanów, zaznaczył, że przede wszystkim każdy z nich ma być najpierw człowiekiem.

>>> Arcybiskup Zieliński przed ingresem: Kościół musi stale przypominać o godności człowieka [ROZMOWA]

„Odwołujcie się do swojego osobistego doświadczenia, wtedy uchronicie się przed bycia urzędnikami w sutannie, a będziecie księżmi, ludźmi z krwi i kości. I chociaż świat czasami was za to ukaże, będzie miał i tu duży problem, tak jak z tym pokojem, albo z tą nadzieją budowaną na płochych fundamentach” – zaznaczył ks. arcybiskup.

Zaznaczył, że papież Franciszek w przywołanych święceniach powiedział, że bardzo ważna jest też duchowość. „Nigdy nie należy uważać jej za spełnioną. To proces, który się rozpoczyna i kończy się w ostatniej sekundzie ludzkiego życia” – mówił abp Zieliński.

Zauważył, że jest to bardzo ważne wskazanie, „nie tylko dlatego, że jesteśmy duchownymi, że mamy być osobami, które żyją duchowością, ale także dlatego, że mamy mieć w sobie fascynację spowodowaną tym, że każdego dnia możemy być w tej duchowości mocniejsi, głębsi, bardziej spełnieni”.

Zwracając się do nowo wyświęconych diakonów i prezbiterów, przypomniał, że Pan Bóg, przez posługę Kościoła, składa w ich dłoniach i sercach dar kapłaństwa, dar diakonatu. Zachęcił ich do odkrywania go w pełni, „bo to proces na całe życie”.

Święcenia diakonatu przyjęli akolici: Grzegorz Jan Grabowski TChr, Wiktor Stankiewicz TChr i Bartosz Jan Zaryczny TChr, a święcenia prezbiteratu: dk. Piotr Gutsche TCHr, dk. Patryk Jaroszek TCHr, dk. Kamil Smyk TCHr, dk. Krystian Smykla TCHr.

***

Towarzystwo Chrystusowe dla Polonii Zagranicznej (łac. Societas Christi pro Emigrantibus Polonis; ang. Society of Christ Fathers) jest zgromadzeniem zakonnym na prawach papieskich. Chrystusowcy włączają się w apostolstwo Kościoła powszechnego przez pracę na rzecz Polaków mieszkających poza granicami kraju. Poza posługą duszpasterską księża służą Polonii opieką kulturową i społeczną.

Zgromadzenie założył 8 września 1932 r. kard. August Hlond, Prymas Polski, przy dużym współudziale ks. Ignacego Posadzego (założyciela Zgromadzenia Sióstr Misjonarek Chrystusa Króla) w Potulicach koło Nakła. Zgromadzenie liczy obecnie około 500 członków, a księża chrystusowcy pracują w Stanach Zjednoczonych, Kanadzie, Brazylii, Argentynie, Australii, Nowej Zelandii, RPA, Wielkiej Brytanii, Irlandii, Szkocji, Hiszpanii, we Francji, w Holandii, we Włoszech, w Grecji, na Islandii, na Węgrzech, na Białorusi, na Ukrainie i w Kazachstanie.

Dom Główny Zgromadzenia oraz Kuria Generalna znajdują się w Poznaniu.

Zobacz także