Adam Zagajewski nie żyje. Wybitny poeta miał 76 lat

Adam Zagajewski, wybitny poeta, tłumacz, eseista i wielokrotny kandydat do literackiej Nagrody Nobla zmarł w niedzielę wieczorem w wieku 76 lat. Adam Zagajewski odszedł w Światowy Dzień Poezji.

Informację, jako pierwsza, podała krakowska „Gazeta Wyborcza”, dodając, że poeta zmarł w wieku 76 lat po ciężkiej chorobie. Zagajewski był jednym z najwybitniejszych polskich poetów, czołowym przedstawicielem „nowej fali”. Od 1976 roku objęty był cenzurą przez władze PRL. W latach 1981-2002 mieszkał na emigracji we Francji, od 2002 z powrotem w rodzinnym Krakowie. Wielokrotnie był wymieniany jako jeden z potencjalnych laureatów Nagrody Nobla w dziedzinie literatury.

Adam Zagajewski urodził się w 1945 r. we Lwowie, skąd wraz z rodziną został wysiedlony. Studiował na Uniwersytecie Jagiellońskim psychologię i filozofię. Związał się z poetyckim ruchem Nowej Fali w Krakowie. Był jednym z sygnatariuszy listu 59, będącego protestem przeciwko zmianom w Konstytucji PRL na przełomie 1975 i 1976 r. W sierpniu 1980 r. dołączył do apelu 64 uczonych, pisarzy i publicystów do władz komunistycznych o podjęcie dialogu ze strajkującymi robotnikami.

fot. pexels

Zagajewski zadebiutował w 1967 r. na łamach „Życia Literackiego”. Publikował także w „Odrze” i „Twórczości”. W 1968 r. współtworzył krakowską grupę poetycką „Teraz”, postulującą powrót do klarowności języka poetyckiego. Młodzi poeci domagali się zakorzenienia języka w codzienności, wzmocnienia jego wpływu na rzeczywistość. Zagajewski wraz z Julianem Kornhauserem stworzyli program ideowo-artystyczny formacji poetyckiej Nowa Fala, którego autorzy apelowali o pokazanie w sztuce „świata nie przedstawionego”. Pierwsze książki poetyckie Zagajewskiego – „Komunikat” (1972) i „Sklepy mięsne” (1975) – stanowiły właśnie realizację nowofalowego postulatu mówienia prawdy o otaczającej rzeczywistości i obnażania fałszu oficjalnego języka. Zagajewski, związany z opozycją demokratyczną, w 1976 roku współtworzył i redagował niezależne pismo „Zapis”. W 1982 roku wyjechał do Paryża, gdzie współpracował z miesięcznikiem „Kultura” i „Zeszytami Literackimi”.

Jest autorem takich zbiorów wierszy jak m.in. „List. Oda do wielości” (1983), „Jechać do Lwowa” (1985) oraz „Płótno. Paryż” (1990) „Ziemia ognista” (1994), „Trzej aniołowie” (1997), „Pragnienie” (1999), „Asymetria” (2014), „Lotnisko w Amsterdamie” (2016), „Prawdziwe życie” (2019). Cenione były także jego tomy eseistyczne takie jak „Dwa miasta” (1991) „W cudzym pięknie” (1998), „Obrona żarliwości” (2002), „Poeta rozmawia z filozofem” (2007), „Substancja nieuporządkowana” (2019).

Wiadomości

Polscy medycy zaszczepią pracowników Kwatery Głównej NATO

Kościół

Przed rokiem zmarł ks. Piotr Pawlukiewicz. Jego kazania wciąż pomagają i zmieniają życie ludzi

Kościół

W łódzkiej katedrze msza z udziałem i w intencji osób z zespołem Downa

Wiadomości

Papież zaprasza do zaangażowania na rzecz integracji osób z niepełnosprawnościami

Wiadomości

Serwis Radia Watykańskiego, 21 marca 2021

Naszym zdaniem

WielkopostneMyśli#5: opowiedz o swoim największym grzechu