Anioły Błota – ochotnicy niosą pomoc powodzianom w Emilii-Romanii

We Włoszech podziw i uznanie budzą Anioły Błota, czyli ochotnicy, którzy sprzątają zalane domy, piwnice i sklepy we włoskiej Emilii- Romanii, nawiedzonej w minionych dniach przez katastrofalną powódź. Pod ich wrażeniem była też przewodnicząca Komisji Europejskiej Ursula von der Leyen, która w czwartek odwiedziła ten region.

To im tysiące mieszkańców zawdzięczają to, że w krótkim czasie ich domy udało się oczyścić z błota powodziowego.

Nazywanie wolontariuszy, zwłaszcza młodych, Aniołami Błota ma we Włoszech długą tradycję. Po raz pierwszy określenie to pojawiło się po niszczycielskiej powodzi we Florencji 4 listopada 1966 roku. Sześć dni później zostało użyte w relacji na łamach dziennika „Corriere della Sera”. Ochotnicy, przybyli z całego kraju i zagranicy natychmiast ruszyli wtedy do akcji usuwania błota z zalanych budynków, także zabytkowych, ratowania księgozbiorów i dzieł sztuki. Gdyby nie ich zaangażowanie, nie udałoby się ich uratować.

Tak samo nazywa się kolejne pokolenia wolontariuszy, niosących pomoc powodzianom w zalanych miejscowościach. W zeszłym roku pomagali w regionie Marche. W tych dniach ich aktywność osiągnęła niespotykaną dotąd skalę, bo do akcji, wyposażeni w kalosze, rękawice, wiadra i łopaty ruszyli jednocześnie w dziesiątkach miejscowości Emilii- Romanii, które po 16 maja znalazły się pod wodą.

„Bardzo pomogły nam media społecznościowe i wszystkie komunikatory. To w ten sposób umawialiśmy się na akcję sprzątania. Co ciekawe, nie było w tym chaosu. Jak na taki spontaniczny zryw organizacja była doskonała”- tak wspomina pierwsze dni po powodzi licealistka z miejscowości Barisano. Jak dodała, kiedy zamknięte były szkoły, uczniowie masowo zamienili podręczniki na łopaty. Do wielu młodych ludzi dołączyli ich rodzice.

Z Rzymu i innych miast przybyli z pomocą do Emilii- Romanii ci, którzy stamtąd wyjechali na studia lub do pracy. „My, ludzie z tych stron, Romagnoli, mamy naszą pieśń Romagna mia. Przy niej odgarnialiśmy błoto śpiewając słowa: Romagna mia, nie można być daleko od ciebie„- podkreślił – w rozmowie z Polską Agencją Prasową – student mediolańskiego uniwersytetu Alessandro, który dołączył do swoich kolegów.

W pierwszych dniach ochotnicy wszędzie brnęli w wodzie i błocie usuwając je z domów, piwnic , podwórek i ulic. Teraz nadal pracują na terenach, gdzie woda jeszcze nie opadła. Tysiące młodych ludzi wynosiło też z domów wszystko, co się tam znajdowało w nadziei, że choć część uda się uratować; dźwigali ciężkie meble, sprzęty, książki i zabawki. Po kilku dniach słońce stało się ich sojusznikiem, bo wszystko zaczęło schnąć. Tak jest między innymi w dzielnicach i miejscowościach na obrzeżach Forli.

Rodzina z dwojgiem małych dzieci pokazuje tam kuchnię i salon swojego domu tłumacząc, że stało tam ponad pół metra wody. Podłoga wyschła a do środka wniesiono część wyposażenia. „Pomogli nam ludzie, w większości zupełnie obcy, którzy przyszli do nas z niezalanych dzielnic i zaczęli odgarniać mętną wodę z błotem. Nie wiem, ile osób było, chyba około dwudziestu. Potem poszli dalej”- powiedziała kobieta zapraszając do swojej kuchni.

Po ponad tygodniu od powodzi w wielu miejscowościach dominuje zaschnięte, twarde błoto, które pokryło asfaltowe drogi, chodniki, podwórka domów i skwery. Nadal ludzie spontanicznie organizują się by pomagać mieszkańcom wrócić do normalnego życia. Oczyszczają każdy ocalony przedmiot, wynoszą sprzęty, których nie da się uratować.

Kościół

Sanktuarium w Kalwarii Zebrzydowskiej ma nowego kustosza

Kościół

Siedem rad wyjątkowych mam wybitnych Polaków

Kościół

Wicepremier Ukrainy: będziemy potrzebować duchownych, którzy pojadą na ziemie okupowane

Oblaci

Tomasz Maniura OMI: młodzi mówią, że nie chcą żyć jak ich rodzice [ROZMOWA]

Oblaci

Nowenna o powołania oblackie – dzień 6.

Polska

Piątek będzie pogodny, ale nie obędzie się bez deszczu