Ansgar – apostoł Skandynawii 

Ansgar to druga forma germańskiego imienia Oskar, znacząca tyle co „Posiadający włócznię” lub „Boży oszczep”. Nosił je benedyktyn – misjonarz Skandynawii. Jego liturgiczne wspomnienie przypada 3 lutego. 

Święty Oskar przyszedł na świat 8 września 801 r. w Amiens (północna Francja), najprawdopodobniej w saksońskiej rodzinie, która przywędrowała do Francji. Jako chłopiec uczył się w szkole klasztornej benedyktynów w Korbei. Ze względu na zdolności intelektualne został później nauczycielem w tej samej szkole, a wcześniej benedyktynem w miejscowym opactwie. Kiedy duchowi synowie św. Benedykta założyli nowy klasztor w pobliżu zamku Hoxter w 822 r., także tutaj, w zorganizowanej przy tym klasztorze szkole, zajmował się nauczaniem. Wtedy to Herald Klark, książę Danii, poprosił cesarza Ludwika I Pobożnego o misjonarzy. 

Wraz z tą prośbą miał zacząć się nowy rozdział w jego życiu, który dał mu miejsce w gronie misjonarzy wyniesionych na ołtarze. Ansgar był misjonarzem w Danii i Szwecji. Nazywany „Apostołem północy”, został najpierw wysłany przez współbraci, wraz z innymi misjonarzami, do Danii, gdzie natrafił na bardzo silny opór pogańskich elit. Wrogo nastawieni możni przyczynili się do opuszczenia przez niego ich kraju i przeniesienia się benedyktyna w 829 r. do Szwecji. Tam, w 830 r., „Apostoł Północy” ufundował kościół w Birka – pierwszą chrześcijańską świątynię w Skandynawii. Ale i tutaj jego misyjna działalność napotykała trudności, dlatego udał się do Niemiec, gdzie w 831 r. został biskupem Hamburga. Po duńskim najeździe na Hamburg w 845 r., przed którym święty zajmował się chrystianizacją Szlezwiku−Holsztynu, został biskupem Bremy. Mając poparcie i papieża Grzegorza IV, który mianował go swoim legatem na kraje skandynawskie, a także cesarza, zorganizował akcję misyjną na szeroką skalę, a także zwalczał uwłaczający ludzkiej godności handel niewolnikami. Wśród misjonarzy wysłanych przez Ansgara znaleźli się jego towarzysze – Gautbert i Nithard. Jako misjonarz, ochrzcił w Danii Eryka, króla Jutlandii, a także przyczynił się do nawrócenia i przyjęcia chrztu (w latach 852–853) przez szwedzkiego władcę Olafa. Biskup Oskar nie porzucił własnej działalności misyjnej, a bezpośrednią pieczę nad swoją archidiecezją hambursko–bremeńską powierzył swemu wikariuszowi i zarazem biografowi świętemu Rimbertowi. To właśnie temu autorowi „Vita Ansgarii” zawdzięczamy przybliżenie postaci Oskara. Pisał o nim, że słynący z pobożności i dzieł miłosierdzia, „na zewnątrz był apostołem, wewnątrz – mnichem”. 

Wycieńczony trudami pracy misyjnej biskup Oskar zmarł 3 lutego 865 r. w Bremie. Jego relikwie znajdują się w Hamburgu, któremu to miastu, podobnie jak Szwecji, patronuje. W sztuce przedstawia się tego „Apostoła Skandynawii” wśród jej mieszkańców, w szatach biskupich i z modelem kościoła z Birka. 

Zobacz także