Beatyfikacja s. Adeli de Batz de Trenquelléon
W niedzielę 10 czerwca w Parku Wystaw w Agen w południowej Francji prefekt Kongregacji Spraw Kanonizacyjnych kard. Angelo Amato ogłosi błogosławioną s. Adelę de Batz de Trenquelléon, pochodzącą z tych stron założycielkę Zgromadzenia Córek Maryi Niepokalanej.
Mimo że ta żyjąca na przełomie XVIII i XIX wieku zakonnica pochodziła z arystokratycznego rodu, była wyczulona na ludzką biedę i duchowe potrzeby innych.
Adela (Adèle) de Batz de Tranquelléon urodziła się 10 czerwca 1789 na zamku Tranquelléon w Feugarolles (25 km od Agen) jako pierwsza z trójki dzieci w rodzinie arystokratycznej. Jej ojciec baron Charles de Batz był oficerem w służbie króla Francji, a jej matka była daleką krewną króla św. Ludwika X. Wszystko to bardzo szybko miało wpłynąć na losy całej rodziny po wybuchu rewolucji nieco ponad miesiąc po jej narodzinach. Za opowiedzenie się po stronie monarchii rodzina w listopadzie 1791 musiała szukać schronienia na wygnaniu w Hiszpanii i Portugalii. Tam też, w San Sebastián w styczniu 1801 Adela przyjęła I komunię świętą a w listopadzie tegoż roku cała rodzina wróciła do Francji.
Wychowana w silnej wierze katolickiej dziewczyna szybko odkryła w sobie powołanie zakonne i początkowo pragnęła zostać karmelitanką, ale nie była to jeszcze decyzja ani w pełni dojrzała, ani ostateczna. 6 lutego 1803 nowy biskup Agen – Jean Jacoupy udzielił jej sakramentu bierzmowania i zdarzenie to w sposób zasadniczy zmieniło jej życie. Przede wszystkim pogłębiło w niej pobożność eucharystyczną, zapoczątkowaną z chwilą przyjęcia I komunii, a następnie jeszcze mocniej związało z Kościołem. Wraz z grupą koleżanek, tak jak ona zaangażowanych religijnie, założyła w 1804 w Agen tzw. Małe Stowarzyszenie, stawiające sobie za zadanie pogłębianie życia duchowego i wiedzy religijnej oraz działalność misyjną. Nowa organizacja szybko się rozprzestrzeniła po bliższych i dalszych miejscowościach: Villeneuve, Condom, Villeneuve-de-Marsan, Saint-Sever, Montflanquin i innych. Do Stowarzyszenia przystąpiło też sporo księży, z których jeden – ks. Jean Larribeau z Lompian został jego szefem a później kierownikiem duchowym Adeli.
W 1808 grupa ta, do której należało wówczas ponad 60 osób, nawiązała kontakt ze Zgromadzeniem Maryi Niepokalanej – stowarzyszeniem świeckich, założonym w 1801 w Bordeaux przez bł. ks. Wilhelma Józefa Chaminade’a (1761-1850). Między obojgiem szybko zrodziła się więź duchowa, która z czasem doprowadziła Adelę do utworzenia podobnego stowarzyszenia dla kobiet. Zanim to jednak nastąpiło, w latach 1808-14 istniał we Francji zakaz działalności maryjnych zgromadzeń zakonnych, co uniemożliwiło powołanie do życia nowej wspólnoty. Poza tym w 1810 młoda kobieta ciężko zachorowała, było nawet zagrożenie jej życia, ale gdy tylko odzyskała zdrowie, zaraz włączyła się w szeroką działalność apostolską: katechizowała najuboższe dzieci, odwiedzała chorych, pomagała potrzebującym, uważając te działania za swoje „misje”. Opiekowała się też swym ojcem, który w 1812 doznał ciężkiego paraliżu i zmarł w 3 lata później.
Po zesłaniu Napoleona na Elbę w kwietniu 1814 i przywróceniu monarchii wróciła też względna wolność religijna i Adela znów zaczęła myśleć o swym „drogim projekcie”, jak nazywała myśl o utworzeniu zgromadzenia zakonnego. W porozumieniu i we współpracy z ks. Chaminadem w 1815 podjęła działania w tym kierunku, przerwane na krótko próbą odzyskania władzy przez Napoleona i przez śmierć ojca. W końcu jednak 25 maja 1816 udało jej się powołać do życia w Bordeaux żeńskie zgromadzenie zakonne: Towarzystwo Córek Maryi – Marianistki, a ona sama została jego matką przełożoną, przyjmując imię Maryi od Niepokalanego Poczęcia. W rok później ks. Chaminade utworzył gałąź męską Towarzystwa – marianistów. Oba mają charakter misyjny i są nastawione na pomoc duchową i materialną dla ubogich i potrzebujących. Dzieło Adeli jest przeznaczone dla służenia dziewczętom i dorosłym kobietom.
W 1820 Córki Maryi przeniosły się do nowej siedziby, w której do dziś mieści się ich dom generalny (obecnie zgromadzenie nosi nazwę Córek Maryi Niepokalanej). Zajmują się apostolstwem wśród świeckich, katechizują, prowadzą domy rekolekcyjne, posługują w środowisku wiejskim i zajmują się wychowaniem i oświatą młodzieży.
Bardo intensywne życie założycielki w połączeniu z jej słabym zdrowiem sprawiło, że szybko wyczerpały się jej siły fizyczne i 10 stycznia 1828 zmarła w swym klasztorze w Agen w wieku 38,5 lat a jej ostatnie słowa brzmiały: „Hosanna Synowi Dawidowemu!”. Jej proces beatyfikacyjny rozpoczął się w 1965 w diecezji Agen. 5 czerwca 1986 ogłoszono heroiczność jej cnót a 4 maja 2017 Franciszek zatwierdził dekret uznający cud za jej wstawiennictwem, otwierający drogę do jej beatyfikacji, która nastąpi 10 bm. w Agen.
Fot. www.fmi-adele.org/
Wybrane dla Ciebie
Czytałeś? Wesprzyj nas!
Działamy także dzięki Waszej pomocy. Wesprzyj działalność ewangelizacyjną naszej redakcji!
| Zobacz także |
| Wasze komentarze |
Wiadomości
Wideo
Modlitwy
Sklep
Kalendarz liturgiczny