Bł. Hanna Chrzanowska – sumienie polskiego pielęgniarstwa 

Hanna Chrzanowska pochodziła z dobrej zamożnej rodziny, mogła wybrać sobie łatwiejszą drogą niż tą, która wiodła przez drogę służby cierpiącym, chorym i wykluczonym. Jej praca stała się prawdziwym powołaniem i zaprowadziła ją w poczet błogosławionych. 

 

Hanna Chrzanowska przychodzi na świat w 1902 roku w Warszawie, w zamożnej, szanowanej rodzinie prof. Ignacego Chrzanowskiego wykładowcy historii literatury polskiej na Uniwersytecie Jagiellońskim oraz Wanda pochodzącej z przemysłowej rodziny Szlenkierów. Od rodziców uczyła się pomagania potrzebującym, jej ciotka Zosia Szlenkier (również pielęgniarka) ufundowała szpitala dla dzieci w Warszawie.  

 

Stypendium Rockefellera 

 

W Krakowie zamieszkała w 1910 roku, dziesięć lat później zdała egzamin maturalny z wyróżnieniem. Przez dwa lata studiowała polonistykę na Wydziale Filologicznym Uniwersytetu Jagiellońskiego, w międzyczasie zaangażowała się w kwestowanie na rzecz ubogich, a także w 1920 roku w klinice chirurgicznej, gdzie leczono rannych żołnierzy. Poczuła wtedy powołanie do służby chorym i cierpiącym. Ukończyła kurs pielęgniarstwa zorganizowany przez Amerykański Czerwony Krzyż. W 1922 roku zrezygnowała z polonistyki o poświęciła się pielęgniarstwu. W okresie 1922–1924 Hanna uczyła się w Warszawskiej Szkole Pielęgniarstwa, później dzięki stypendium Rockefellera udaje się na kontynuacje nauki do Paryża, a kilka lat później do Belgii. Po powrocie zaczęła pracę jako instruktorka pielęgniarstwa na Uniwersyteckiej Szkole Pielęgniarek i Higienistek w Krakowie.  

 

Całkowite poświęcenie się innym 

 

Hanna Chrzanowska całkowicie poświęciła się służbie drugiemu człowiekowi. W Polsce zajmowała się uczeniem pielęgniarek. Publikuje również artykuły. Po wybuchu II wojny światowej Hanna przeniosła się do Krakowa, zaangażowała się w pracę w Obywatelskim Komitecie Pomocy Społecznej, na którego czele stał abp. Adam Stefan Sapieha. Działała w konspiracji zajmując się głównie opieką domową nad przesiedleńcami i uchodźcami. Wojna ją nie oszczędzała, jej ojciec prof. Ignacy Chrzanowski został aresztowany w ramach akcji Sonderaktion Krakau, zmarł na zapalenie płuc w obozie koncentracyjnym w Sachsenhausen. Jej brat Bogdan został zamordowany przez NKWD w Kozielsku.  

 

Troska o wysiedleńców i uchodźców 

 

Hanna podczas wojny prowadziła szkolenia pielęgniarek, werbowała chętne dziewczyny i szukała im pracy. Zajmowała się wysiedleńcami i uchodźcami, którzy trafili do Krakowa, starała się pozyskać jakieś środki dla nich, znaleźć nocleg oraz pracę. Pomagała również sierotom, szukając im domów zastępczych, uratowała w ten sposób wiele żydowskich dzieci. Miała wielką odwagę i wolę niesienia pomocy, gdzie tylko mogła. Starała się pomagać ludności żydowskiej oraz nieść pomoc więzionym na Montelupich. Cały czas ryzykowała życie, za wszystkie jej przedsięwzięcia groziło jej więzienie, tortury i śmierć ze strony niemieckiego okupanta.  

 

Pomimo ogromu zła, była iskierką dobra 

 

Trudno sobie wyobrazić jaki ogrom cierpienia przyniosła Hannie wojna, straciła najbliższe jej osoby. Cały czas niosła jednak pomoc najbardziej potrzebującym, co kontynuowała po wojnie. W 1946 roku wyjechała na stypendium UNRRA (ang. Administracja Narodów Zjednoczonych do spraw Pomocy i Odbudowy) do Stanów Zjednoczonych, aby lepiej poznać zagadnienie pielęgniarstwa domowego. Po powrocie zajęła się głównie uczeniem nowego pokolenia pielęgniarek, przez chwilę pełniła również funkcję dyrektora Szkoły Pielęgniarstwa Psychiatrycznego w Kobierzynie. Pisała podręczniki dla pielęgniarek, a również tzw. Rachunek sumienia pielęgniarki, który był rozdawany podczas organizowanych przez nią rekolekcji.  

 

Pielęgniarstwo parafialne

 

Była pomysłodawczynią tzw. pielęgniarstwa parafialnego, chciała żeby proboszczowie oraz siostry zakonnicze zajęły się na większą skalę pomocy chorym w ramach parafii. Wówczas nawiązała współpracę z ówczesnym bp Karolem Wojtyłą. Chodziło o rozszerzenie pomocy z duchowej i ekonomicznej, na również pomoc pielęgniarską. Starała się zainteresować pielęgniarstwem domowym, zakony żeńskie. W 1956 r. została oblatką, dwa lata później przeszła na wcześniejszą emeryturę. W 1966 zachorowała na chorobę nowotworową, umarła w 1973 roku w Krakowie. Proces beatyfikacyjny został wszczęty w 1998 roku przez kard. Franciszka Macharskiego. Dekret heroiczności cnót Hanny Chrzanowskiej został promulgowany 30 września 2015 roku, a 7 lipca 2017 roku papież Franciszek zatwierdził dekret beatyfikacyjny. Beatyfikacja nastąpiła 28 kwietnia 2018 w Sanktuarium Bożego Miłosierdzia w krakowskich Łagiewnikach, podczas uroczystej mszy świętej, którą sprawował w imieniu papieża Franciszka legat papieski kard. Angelo Amato.  

 

Bł. Hanna Chrzanowska była osobą całkowicie poświęconą pomocy drugiemu człowiekowi. Wywodziła się z zamożnej rodziny, mogła wybrać wygodniejszy i łatwiejszy sposób życia, wybrała służbę potrzebującym. Doznała w życiu cierpienia, ale nie oddaliło ją ono od Boga, wręcz przeciwnie stała się mu jeszcze bardziej oddana. Podejmowała duże ryzyko, nigdy nie ukrywała swojej wiary i całym swoim życiem starała się pokazać jak wiele można zrobić dla drugiego człowieka.  

 

Zobacz także