Bóg nigdy nie rezygnuje ze swoich dzieci. Wspomnienie prymasa tysiąclecia [PATRON DNIA]

28 maja obchodzimy w Kościele wspomnienie liturgiczne błogosławionego kardynała Stefana Wyszyńskiego. 

Stefan Wyszyński wywodził się z Ziemi Łomżyńskiej. Przyszedł na świat 3 sierpnia 1901 r. w Zuzeli nad Bugiem, w rodzinie Stanisława i Julianny Wyszyńskich. Gdy miał dziewięć lat, utracił matkę. Lata 1914–1917 to czas jego nauki w łomżyńskim gimnazjum męskim imienia Piotra Skargi. Potem uczył się w liceum we Włocławku. Tam też wstąpił do Wyższego Seminarium Duchownego. Święceń kapłańskich udzielił mu 3 sierpnia 1924 r. biskup Wojciech Owczarek. Następnie Stefan Wyszyński posługiwał przez kilka lat jako wikariusz, a później studiował na Katolickim Uniwersytecie Lubelskim prawo kanoniczne i nauki społeczno-ekonomiczne. Jako student lubelskiej Alma Mater był zastępcą dyrektora konwiktu księży studentów, a także stał na czele duszpasterstwa akademików w Stowarzyszeniu Młodzieży Akademickiej „Odrodzenie” i w „Bratniaku”. Po studiach doktoranckich udał się w 1929 r. w podróż naukową do Austrii, Włoch, Francji, Belgii, Holandii i Niemiec. Potem był wikariuszem w katedrze we Włocławku, sekretarzem w tamtejszym Liceum imienia Piusa X, a także wykładowcą we włocławskim seminarium duchowym. Przewodził również Chrześcijańskiemu Uniwersytetowi Robotniczemu oraz był dyrektorem Diecezjalnych Dzieł Misyjnych. Dwa lata przed okupacją hitlerowską kardynał August Hlond uczynił go członkiem Rady Społecznej przy Prymasie Polski.  

>>> Kard. Stefan Wyszyński: ten zwycięża, choćby był powalony i zdeptany, kto miłuje [PATRON DNIA]

Światło w cieniu 

Kiedy Polska znalazła się pod „butem” hitlerowców, Stefana Wyszyńskiego poszukiwało gestapo, dlatego opuścił na polecenie biskupa Michała Kozala Włocławek i udał się między innymi do Kozłówki, gdzie otoczył duchową pieczą grupę sióstr zakonnych i niewidomych dzieci przesiedlonych z Lasek pod Warszawą. Wygłaszał wykłady i prowadził dyskusje z katolickiej myśli filozoficznej i społecznej dla inteligencji. Kiedy groziła mu ciężka choroba płuc, znalazł się w Zakopanem, gdzie aresztowano go w łapance, ale zdołał uciec, zanim ustalono jego tożsamość. Od czerwca 1942 r. do sierpnia 1944 r. był kapelanem Zakładu dla Niewidomych w Laskach. Ponadto prowadził działalność konspiracyjną. 

Po okupacji hitlerowskiej stał się świadkiem przechodzenia Polski pod okupację komunistyczną. Papież Pius XII mianował go 4 marca 1946 r. biskupem lubelskim. Na Jasnej Górze w Częstochowie otrzymał sakrę biskupią z rąk kardynała Augusta Hlonda. Jako biskup między innymi wykładał na KUL-u i opiekował się tym uniwersytetem jako wielki kanclerz. Na konsystorzu w Rzymie, w listopadzie 1948 r., papież Pius XII mianował go arcybiskupem gnieźnieńskim i warszawskim, Prymasem Polski, i to w czasach niezwykle ciężkich nie tylko dla Kościoła. Stefan Wyszyński obrał drogę porozumienia z rządem Polski. W 1950 r., wobec braku konstytucji, podpisał z nim układ, ale rząd komunistyczny nie zamierzał dotrzymywać zobowiązań. Jednakże Prymas Tysiąclecia odważnie i roztropnie bronił praw wierzącego narodu polskiego. Kiedy natomiast 12 stycznia 1953 r. mianowano go na rzymskim konsystorzu kardynałem, w Polsce wzmógł się ucisk i prześladowanie Kościoła. Rząd przeszedł po likwidacji opozycji politycznej do ostrej walki z Kościołem. Aresztowano wtedy Stefana Wyszyńskiego, 25 września 1953 r., i wywieziono go z Warszawy. Więziono go w Rywałdzie, Stoczku, Prudniku Śląskim i Komańczy. Po tym trudnym doświadczeniu, w łączności z pielgrzymami zebranymi na Jasnej Górze, 28 października 1956 r. złożył Jasnogórskie Śluby Narodu Polskiego, a wiosną 1957 r. zainicjował Wielką Nowennę (trwającą dziewięć lat) poprzedzającą obchody Millennium Chrześcijaństwa i stanowiącą program odnowy ojczyzny w oparciu o Jasnogórskie Śluby Narodu. Co więcej, to z inicjatywy Prymasa Tysiąclecia kopia jasnogórskiego obrazu Czarnej Madonny nawiedziła wszystkie polskie parafie. Stefan Wyszyński uczestniczył też w pracach soboru watykańskiego II. Wziął ponadto udział w uroczystościach beatyfikacyjnych świętego Maksymiliana Kolbego, a we wrześniu 1978 r. odbył podróż do Niemiec – będącą znakiem chrześcijańskiego przebaczenia oraz pragnienia jedności i pokoju. Po wyborze Karola Wojtyły na papieża Stefan Wyszyński ciężko zachorował, a jego stan zdrowia pogorszyła wiadomość o zamachu na polskiego papieża. Odszedł do Pana 28 maja 1981 r. w uroczystość Wniebowstąpienia Pańskiego. 

Na ołtarze wyniesiono go 12 września 2021 r. Kościół parafialny pod wezwaniem Przemienienia Pańskiego w Zuzeli ustanowiono jego sanktuarium. W 1994 r. odznaczono go pośmiertnie Orderem Orła Białego. To tylko niektóre fakty z niezwykle interesującego życia błogosławionego kardynała Stefana Wyszyńskiego. Tego, który wypowiedział znamienne dziś słowa, skierowane do wielu: „Bóg nigdy nie rezygnuje ze swoich dzieci, nawet z takich, które stoją plecami do Niego”. 

Zobacz także