Bp Damian Muskus: obowiązkiem Kościoła i państwa jest wspierać i ochraniać rodziny

Obowiązkiem Kościoła i państwa jest wspierać i ochraniać rodziny. Tej ochrony i wsparcia nie zapewnią walki ideologiczne – mówił bp Damian Muskus OFM w Niegowici. Krakowski biskup pomocniczy przewodniczył w kościele Wniebowzięcia NMP Mszy św. o beatyfikację o. Anzelma Gądka OCD, założyciela Zgromadzenia Sióstr Karmelitanek Dzieciątka Jezus, w 140. rocznicę jego urodzin.

Anzelm Maciej Józef Gądek przyszedł na świat 24 lutego 1884 roku w Marszowicach k. Niegowici pod Krakowem. W homilii bp Muskus nazwał go „świętym z sąsiedztwa”, który pierwsze lekcje świętości „pobierał na kolanach swojej mamy Salomei”. 

Podkreślał, że „imponujące dokonania” przyszłego polskiego prowincjała, kaznodziei, współzałożyciela Zgromadzenia Sióstr Karmelitanek Dzieciątka Jezus, rektora Międzynarodowego Kolegium Karmelitańskiego „Teresianum” w Rzymie, współpracownika Stolicy Apostolskiej rozpoczęły się „w ubogiej i wielodzietnej rodzinie z niewielkiej wsi”. 

>>> Bp Muskus: najdoskonalsza pobożność nie zastąpi codziennej dobroci

– Nie zapewniły mu tych dokonań ani status społeczny, ani zamożność, ani pochodzenie. U ich źródła stała żarliwa pobożność matki i codzienna pracowitość ojca, ich miłość i troska o rodzinę. To było ziarno, które później wydało w Anzelmie plon świętego życia – wskazał biskup.

W tym kontekście kaznodzieja przypomniał słowa papieża Franciszka, że „rodzina nie jest ideologią, a rzeczywistością”. – Obowiązkiem Kościoła i państwa jest jej strzec, wspierać ją i ochraniać. Tego nie zrobią postulaty wygłaszane przez różne obozy partyjne czy światopoglądowe. Tej ochrony i wsparcia nie zapewnią walki ideologiczne – zauważył.

– Kulturowe zamieszanie wymaga od nas w Kościele przede wszystkim namysłu i rozeznania, szukania mądrości w Ewangelii Jezusa i świadectwie życia Jego uczniów, zwyczajnych, skromnych, nieznanych nikomu, jak Salomea i Antoni Gądkowie – podkreślał bp Muskus.

Jego zdaniem, w życiu zwyczajnych rodzin, „wiernych na co dzień, świętych na co dzień, borykających się na co dzień z wyzwaniami, problemami i ludzkimi słabościami” kryje się odpowiedź na kryzysy i wstrząsy. 

– Rodzina jest środowiskiem świętości na co dzień, świętości z sąsiedztwa. Jest środowiskiem, w którym człowiek dojrzewa do tego, by swoje powołanie do świętości przyjąć, by na nie odpowiedzieć i później tę odpowiedź codziennie potwierdzać. To jest fundament – zaznaczył krakowski biskup pomocniczy, zachęcając do modlitwy o świętość rodzin.

***

Anzelm Gądek jako 11-letni chłopiec został alumnem konwiktu karmelitańskiego i uczniem gimnazjum w Wadowicach. W 1901 r. w Czernej przyjął habit karmelitański, a w 1902 r. złożył profesję zakonną, obierając imię Anzelm od św. Andrzeja Corsini. 

Studia teologiczne odbył w Rzymie i tam 25 lipca 1907 r. otrzymał święcenia kapłańskie. Potem, aż do 1918 r. wykładał teologię w Krakowie, Linzu i Wiedniu. Był też wychowawcą kleryków, kierownikiem duchowym, rekolekcjonistą i kaznodzieją. W Krakowie założył i prowadził Bractwo Praskiego Dzieciątka Jezus. 

W 1918 r. został przeorem Karmelu w Wadowicach, a dwa lata później pierwszym prowincjałem wskrzeszonej Polskiej Prowincji Karmelitów Bosych. Starał się o odzyskanie skasowanych klasztorów, troszcząc się jednocześnie o głębokie życie duchowe wspólnot karmelitańskich.

W 1921 r. przy współudziale sługi Bożej Matki Teresy od św. Józefa założył Zgromadzenie Sióstr Karmelitanek Dzieciątka Jezus. Dał się poznać jako propagator „małej drogi” św. Teresy z Lisieux.

W 1925 r. trafił do Rzymu, gdzie zorganizował Międzynarodowe Kolegium Karmelitańskie „Teresianum” i do 1945 roku był jego rektorem. Jako radny generalny o. Gądek wizytował zakon w różnych prowincjach, a z nominacji papieża Piusa XI pełnił również funkcję wizytatora apostolskiego seminariów duchownych w Polsce, kolegiów narodowych w Rzymie oraz konsultora Kongregacji ds. Seminariów i Uniwersytetów.

Po powrocie do Polski w 1947 r. trzykrotnie pełnił posługę prowincjała. Ostatnie 10 lat życia spędził w klasztorze karmelitów w Łodzi. Zmarł w opinii świętości 15 października 1969 r.

W 2008 r. do Kongregacji Spraw Kanonizacyjnych w Rzymie trafiły akta diecezjalnego etapu procesu beatyfikacyjnego karmelity. 

Zobacz także